Hoe vind je het om beginnend talent te zijn?

Ja.. ik weet het eigenlijk niet. Klinkt het arrogant als ik zeg dat het niet zo voelt? Het is niet dat ik het niet wil erkennen dat ik onderaan de ladder moet beginnen, maar het voelt meer als een avontuur. De term ‘beginnend talent’, klinkt zo beladen. Alsof ik eigenlijk nog nergens ben, terwijl ik met elk geschreven woord al een stukje verder ben in mijn expeditie. Het voelt niet heel anders als s’ochtends opstaan om naar werk of school te gaan. Als ik de wekker om zeven uur s’ochtends hoor afgaan, word ik er ook niet bepaald vrolijk van, maar om een uurtje of tien (drie koffies verder) voel ik me toch een stuk beter.

Ik denk dat het beginnen aan iets altijd het lastigst is. Ik denk dat veel beginnende talenten zich hier in kunnen herkennen. Dit kan met veel factoren te maken hebben. Soms twijfel ik aan mezelf en krijg ik het gevoel dat ik er helemaal niet goed in ben, soms vind ik het lastig kritiek te verwerken en op sommige dagen.. ben ik ongesteld.  En dan gaat niks zoals het moet. In het begin dacht ik altijd dat ik wist hoe het moet. Ik had een bepaalde visie voor me en een weg naar ‘succes’. Wat ik toen vergat was dat succes niet meetbaar is. Het is niet iets wat ik kan vasthouden of om kan zetten in cijfertjes. Ik zocht vooral naar erkenning van anderen en dat was nergens voor nodig. Ik vergat eigenlijk waarom ik überhaupt was begonnen met schrijven en dat leverde onnodige druk op. In mijn eerste jaren als dichter/schrijver had ik geen idee waar dit naartoe zou leiden en guess what.. ik weet het nog steeds niet. Maar ik heb dat gevoel leren loslaten en toen kwam ik meer terug naar mezelf. Naar de ware essentie van waarom ik was begonnen met schrijven. In het begin wou ik de wereld veroveren met mijn woorden, dus schoot ik spoken word filmpjes, organiseerde ik een expositie en trad ik af en toe op. Ik begon een netwerk op te bouwen, samenwerkingen aan te gaan en ik ging veel evenementen af om ‘inspiratie’ op te doen. Ik zeg niet dat dit niet de juiste zet was, maar ik vergat waar het om ging. Ik was zo gefocust op ‘succes’, dat het een andere vorm aan nam. Ik dacht als ik altijd maar druk ben en overal sta, zal het wel goed zitten. Wat bleek? Ik was moe en nog steeds niet voldaan. Ik denk dat onderaan de ladder beginnen juist relaxed moet zijn. Er zijn geen enkele verwachtingen van je, dus hoef je alleen jezelf te pleasen. 

Wat wil jij doen, waarom ben je hiermee begonnen en wat hoop je uiteindelijk te kunnen bereiken?

One step at a time. Beginnende talenten horen te genieten van het creatieve proces, van zelf-expressie en de reis die je gaat ondernemen. Er is ook geen goed of slecht. Geloof mij, ik weet nog steeds niet wat ik precies wil, maar ik weet wel een ding zeker: ik wil schrijven. Ik ben teruggegaan naar de essentie. Ik geniet er weer van.

I watched you

Betray your writing

Giving it different shapes and forms

How you cuddled

With the enemy

I watched you

Wring yourself

In positions you swore you would never

Be in

I watched you

Turn into the dragon

You had been running away from

To begin with

I watched you

Crave something

That was not yours

What was never your dream

To begin with

The poems watched me

Turn into something

That wasn’t me