Zijn verhaal / Mijn verhaal
"De eerste keer dat ik mijn man zag, vergeet ik nooit meer. Dezelfde avond vertelde hij me zijn verhaal. Een verhaal dat inmiddels ook het mijne is geworden. Hij vertelde over zijn vrouw die overleden was. Over haar ziekte, haar overlijden, het gemis. Drieëndertig jaar. Borstkanker. Kutziekte. Drie jonge kinderen moest ze achterlaten. Ze verliet deze wereld op de verjaardag van haar jongste dochter. Vier jaar was zij toen, net zo oud als haar broertje nu is. Drieëndertig jaar was ik toen ik hem ter wereld bracht. Het leven is niet eerlijk."

Jouw dagelijkse 'oh ja' momentje
Inmiddels is Ievy zeven jaar samen met dit gezin en heeft ze vier jaar geleden zelf een gezonde zoon op de wereld gezet. Waar ze heel trots op is! Haar kinderen zijn nu 18,16,14 en 4 jaar oud. Volwassene, pubers en een kleuter. Gezellige boel dus.  Ievy is brutaal, een tikkeltje ongeduldig maar volhardend en vol passie. Ze raakt je met haar blogs over interieur, maar bovenal, haar leven als moeder van dit samengestelde gezin. "Schrijven en ontwerpen doe ik vanuit mijn hart. Ik haal mijn inspiratie uit het alledaagse leven: mijn leven. Ik wil mooie en humoristische columns en blogs schrijven. Ik wil verantwoordelijk zijn voor jouw dagelijks 'oh ja' momentje. Lees en laat mij een glimlach toveren op jouw gezicht."

Het begint al vroeg: het gegrabbel in die broek. Kleine Man schaamt zich nergens voor. 
Graait te pas en te onpas naar zijn ding. 
Als ik vraag waar dat goed voor is, zegt hij dat ‘ie ook aandacht nodig heeft. 
Van wie zou hij dat nou hebben? 
Wanneer ik Husband erop aan spreek, zegt hij dat het er gewoon bij hoort en dat ik me niet druk moet maken. 
‘Het is zijn vriendje.’ Aha! Dáár hebben we het dus: ze zijn blijkbaar vrienden. 
En vriendschap moet je koesteren én aandacht geven.

‘Mamaaahaa, hij is groot.’

Ik draai de gehaktballen van oma om en zet de schaal weer in de oven.
‘Wat, schat?’
‘Mijn piemel.’
Met een schrik draai ik me om.
‘Je wat?’
Kleine man staat wiebelig voor me met zijn hand in zijn broek.
‘Moet je kijken hoe groot ‘ie is?’
Ik leg mijn handen voor mijn ogen alsof ik dat ding nog nooit gezien heb en zeg beschaamd: ‘Nou, moet dit?’
‘Mama, kan jij zorgen dat ‘ie kleiner wordt?’
Ik maak een doek nat met ijskoud water en leg hem erop. Kleine Man begint te gillen en deinst naar achteren.
‘Je wilt toch dat ‘ie kleiner wordt?’

Verder lezen? Dat kan hier.