Het zweet breekt me uit en ik sta te tollen op mijn benen. Ik voel me duizelig en hoor alleen maar paniekerige stemmen in mijn hoofd. Je kan dit niet, loop nu weg. Iets wat me altijd overkomt als ik een lezing moet geven voor een zaal vol mensen. Altijd weer die klote angst. Waarom zeg ik dan toch ja? Waarom doe ik mezelf dit steeds aan? Onzichtbaar probeer ik mezelf toe te spreken en bij elkaar te rapen. Nog een keer Olcay, kom op! Je hebt ja gezegd dus je gaat het gewoon doen. Hou op met je aanstellerij en ga praten. Doe waarvoor je bent ingehuurd. 

Lees ook: Ik ben inderdaad veel rommeliger dan hij

Het grootste probleem ben ik zelf in dit verhaal. Ik vind het belachelijk dat ik dit niet kan. Hoe vaak ik het ook doe, ik loop nooit tevreden weg en bedenk me in de auto terug altijd hoe ik het wél had moeten doen. Het is nooit mijn grote droom geweest om een motivational speaker te zijn. Maar ergens vind ik dat het bij mijn vak hoort om zonder dat je rug nat wordt een verhaal te kunnen vertellen voor een groep mensen. Sterker nog, ik heb heel veel te vertellen. Alleen komt het er op het moment suprême niet echt lekker uit.

Zo ook vandaag, ik sta weer te trillen als een rietje. Naast het feit dat ik er al niet goed in ben, moet ik zo ook nog eens spreken na Arie Boomsma… Ja lieve mensen, Arie FUCKING Boomsma. De hele zaal doet actief mee en lacht hard om zijn grappen. Hij krijgt het zelfs voor elkaar om de hele zaal te laten squatten. Tweehonderdvijftig vrouwen die op zijn commando squats doen. Ik weet opeens niet wat sneuer is, mijn angstaanval of wat ik voor me zie. De tip om al squattend op je werk koffie te gaan halen en dan nog twee keer door je knieën voor je gaat zitten, is vrij hilarisch. Ik zie het letterlijk voor me gebeuren. Maar hij krijgt het voor elkaar en hoe: de vrouwen gaan helemaal los. Wat erg dat ik hierna moet, denk ik. Snel pak ik nog even mijn A4’tjes uit mijn tas om mijn verhaal door te nemen. Arie loopt met een groot applaus van het podium en ik hoor mijn naam. 

Lees ook: Omdat ik geen ondergoed aan heb, sta ik letterlijk bloot

Mijn onderwerp is hoe je om kunt gaan met tegenslag. Jezus wat een klote thema! Waarom heb ik niet voor iets leuks of grappigs gekozen? Ik krijg de microfoon in mijn handen gedrukt en kijk als een bange haas de zaal in. Ik zie stuk voor stuk lieve vrouwen in de zaal zitten die me vriendelijk aankijken. Mijn eerste vraag is wie er te maken heeft met tegenslag. Bijna de helft steekt haar handen in de lucht en er ontstaat een mooi, openhartig gesprek over het leven en dingen waar we allemaal dagelijks mee te maken hebben. De angst ebt langzaam weg en ik begin me op mijn gemak te voelen. Ik merk dat hoe relaxter ik word, hoe beter de sfeer wordt in de zaal.

Dan is het afgelopen, er is gelachen en zelfs gehuild. Een geslaagde middag, maar toch blijft dat gekke gevoel van falen. Voor de zoveelste keer bedenk ik me dat ik dit niet meer ga doen, maar terwijl ik dit schrijf moet ik morgen weer een lezing geven. Wat is dat toch dat het verlangen om iets te kunnen groter is dan de angst?


Olcay Gulsen (41) kan presenteren, heeft humor en over veel zaken een mening. Goeie mix voor een succesvolle carrière op tv. Ze luistert het liefst naar Charles Aznavour en eet graag bij Cecconi's in Londen. Als het even kan samen met vriend Ruud de Wild. Elke maand schrijft ze een column voor &C Magazine. Deze column vind je in &C's meinummer 'Kneiterfris het voorjaar in', die je hier scoort.