Gedragen onderbroeken die tien centimeter naast de wasmand liggen. Dagelijks raap ik ze op, om ze lichtelijk geïrriteerd in de wasmand te laten glijden. Ik begrijp het oprecht niet. Is het een moderne manier om je territorium af te bakenen? Overal je geur achterlaten zodat mensen weten dat jij hier woont? Als ik aan Ruud vraag waarom hij zijn vuile ondergoed niet in de wasmand gooit in plaats van ernaast, kijkt hij me appelig aan. 

Lees ook: Omdat ik geen ondergoed aan heb, sta ik letterlijk bloot

'Dat doe ik elke dag,' zegt hij vol overtuiging. 

'Nee, lieverd, je gooit ze naast de wasmand, niet in de mand met deksel die ik soms, om het makkelijker te maken, openlaat zodat de deksel geen obstakel voor je vormt.' 

Lichtelijk beledigd roept hij dat hij dat voortaan dan wel zal doen, al kan hij zich niet voorstellen dat hij dat nu niet al doet. 

'Dit is trouwens zo'n burgerlijke discussie,' snauwt hij. 'Ik zeg toch ook niks over de dingen die jij doet waaraan ik me erger?'

'Eh, wat bedoel je?'

'Ja, waar zal ik eens beginnen,' zegt hij.

'De manier waarop jij de afwasmachine inruimt? Dat kan ik beter door een kind laten doen, want jij stapelt alles op elkaar. Dan wordt het natuurlijk nooit schoon.'

Oeps, die klacht heb ik vaker gehoord. Voor ik kan reageren, roept hij dat het ook eens afgelopen moet zijn met die tientallen dozen die ik wekelijks in de hal laat staan en waar hij regelmatig zijn nek over breekt. 

Ik heb spijt dat ik erover ben begonnen en hoop vurig dat hij de rest van zijn leven zijn vuile ondergoed laat slingeren, omdat ik inderdaad veel rommeliger ben dan hij. Ik moet ook niet zo zeuren, bedenk ik me, terwijl hij dwangmatig andere dingen opsomt waarin ik verzaak. 

'Zoals die keer dat je mijn lievelingskaas zonder goed in te pakken weer in de koelkast flikkerde, waardoor ik 'm gewoon weg kon gooien.'

'Kunnen we please stoppen met deze discussie?' vraag ik. Ik probeer het onderwerp te veranderen en geef aan dat ik heel blij ben met onze schoonmaakster. 

'Ze levert echt goed werk,' roep ik. 

'De schoonmaakster die je eigenlijk niet wilde,' snauwt hij me nog even verbeten toe. 

Lees ook: Olcay: 'Een tienstrippenkaart bij de psychiater had me meer geholpen'

In gedachte wil ik hem iets aandoen. Natuurlijk wilde ik liever geen schoonmaakster met wie ik zelfs via Google Translate geen gesprek kan voeren. Toen onze Glorix op was en ik geen lege fles als voorbeeld kon laten zien, besloot ik om zelf naar de supermarkt te lopen om een fles te kopen. Als klap op de vuurpijl riep ze 'Ah, u mean Chlooriksss!' toen ik de fles liet zien.

Ik haal mijn schouders op en zeg tegen Ruud dat het een goed idee is als we haar extra inzetten om irritatie te voorkomen. Als ik de volgende ochtend wakker word, ben ik bijna blij als ik zijn ondergoed naast de wasmand zie liggen. Ik stap eroverheen en laat het liggen. Ik ben benieuwd hoe hoog de stapel moet worden voordat hij het opruimt.

Olcay Gulsen (41) kan presenteren, heeft humor en over veel zaken een mening. Goeie mix voor een succesvolle carrière op tv. Ze luistert het liefst naar Charles Aznavour en eet graag bij Cecconi's in Londen. Als het even kan samen met vriend Ruud de Wild. Elke maand schrijft ze een column voor &C Magazine. Deze column vind je in &C's meinummer 'Kneiterfris het voorjaar in', die je hier scoort.