Renske (31): ‘Wij zijn fervent kampeerders, dus toen onze baby negen maanden oud was, reden we vol goede moed naar Zuid-Frankrijk: wij kunnen dit en onze baby is heel lief en makkelijk. Op dag één ging het al mis. Vanaf halfelf ’s avonds was hij klaarwakker en blèrde hij de hele camping bij elkaar. Wat we ook probeerden, we kregen hem niet stil.

Lees ook: Vakantieleed: Carlien (27) drijft met haar luchtbed af naar open zee

‘Je moet hem nú van me overnemen, want ik trek dit niet,’ zeiden we om de beurt. Degene zonder baby ging midden in de nacht naar het toiletgebouw, puur voor de rust. Maar zelfs dáár was hij te horen. We sliepen twee nachten in de auto, die dempte het geluid nog enigszins. Vervolgens verhuisden we naar de volgende familiecamping, maar ook daar herhaalde het tafereel zich. Om middernacht scheen een stevige Française in nachtpon met een megazaklamp in onze tent. ‘Qu’est-ce que vous faites?’ Hard roepend las ze ons de les. Dat dit niet kon, dat we zijn gebit moesten koelen, een speen moesten geven. Omdat we alles al geprobeerd hadden, sliepen we maar weer in de auto.

De volgende dag werden we ontboden op haar kantoor. Op de campingplattegrond tekende ze een enorme cirkel rondom onze plek: binnen die straal had iedereen ons gehoord. Aan ons de keuze: blijven en garanderen dat hij stil bleef óf vertrekken. We braken de tent af en reden in één ruk via de Route du Soleil naar huis. Eenmaal thuis was onze baby natuurlijk het zonnetje in huis. Eindelijk vakantie.’

Het verhaal van Carlien verscheen afgelopen maand in het Fijne, foute zomernummer van &C.