Karen (28): ‘Ik was single en driftig aan het daten via Tinder. Nou ja, het bleef in veel gevallen bij swipen en chatten vanaf de bank. Dat vond ik in de regel wel genoeg. Met de meeste mannen bleek namelijk na een poosje chatten wel iets mis te zijn. Dan liet ik het korte doch intensieve virtuele contact net zo snel als het was begonnen weer doodbloeden en haalde vervolgens opgelucht adem over het feit dat ik mijn kostbare tijd niet had verdaan met het uitzoeken van de perfecte outfit en het föhnen van mijn haar voor een échte date. Een man moest wel heel leuk zijn, wilde ik live met hem afspreken.

Lees ook: Christine (33) kreeg een onbedwingbare lachbui tijdens een begrafenis

Met match Rick was niets mis. Althans, ik had tijdens onze chatgesprekken nog niets verkeerds aan hem kunnen ontdekken. Hij maakte in zijn berichtjes geen gênante spelfouten, had een leuke baan en was oprecht geïnteresseerd. Na een paar dagen praten via Tinder-privéberichten wisselden we telefoonnummers uit en zetten ons gesprek voort via WhatsApp. Ik merkte dat ik hem steeds leuker begon te vinden, ook al hadden we elkaar nog niet in het echt gezien en had ik nog nooit zijn stem gehoord. Ik had Tinder eigenlijk nooit zo serieus genomen, maar nu begon ik steeds meer te denken dat het me misschien wel iets heel bijzonders zou kunnen brengen. Ik dacht in elk geval de hele tijd aan deze man en kreeg een soort mini-elektrische schok wanneer ik een WhatsAppmelding kreeg en zijn naam in beeld zag.

Natuurlijk ging ik hem uitgebreid googelen. Hij zat op Facebook en LinkedIn, zag ik. Zijn LinkedIn klikte ik niet aan, want volgens mij kun je bij dit medium zien wie jouw profiel bekeken heeft – dat leek me wat gênant in dit stadium. Tot mijn vreugde had Rick lang niet alles afgeschermd op zijn Facebookpagina en wisselde hij behoorlijk vaak van profielfoto. Ik kon dus heerlijk door zijn foto’s heen scrollen. Omdat ik geen zin had om steeds Facebook te openen om zijn foto’s te zien – en ik veel te bang was per ongeluk een foto te liken, we waren nog helemaal geen Facebookvrienden –, maakte ik er schermafbeeldingen van.

Ruim een week nadat we elkaar hadden geliket op Tinder, spraken we af voor een borrel in de kroeg. Ook persoonlijk klikte het enorm. We stonden geanimeerd aan een statafel te praten en ik wilde het verhaal dat ik aan het vertellen was illustreren met een foto die in mijn telefoon stond. En dus pakte ik die uit mijn tas. Rick was inmiddels naast me komen staan en keek verwachtingsvol mee. Hij verstijfde toen ik mijn fotorol opende en hij meteen zijn eigen lachende gezicht zag. Schermgroot. Ongetwijfeld zag hij onder in het scherm ook nog in het klein de talloze andere foto’s die ik van zijn Facebook had geplukt. Het was overduidelijk dat ik had zitten graven in zijn account, terwijl we welbeschouwd niets meer hadden gedaan dan verkennend met elkaar chatten, en dat maakte van mij in dit stadium van onze ‘relatie’ een dikke vette stalker.

Lees ook: Anne ging vreemd met de vader van haar oppaskinderen

Zo keek hij dan ook naar me. Vol verbazing en afkeer. Ik kreeg een kop als een boei, voelde mijn hartslag omhooggaan en stopte mijn iPhone snel terug. Na dat intens beschamende moment vielen er ineens veel stiltes. De sfeer zat er zeg maar niet meer helemaal in. De date duurde uiteindelijk ook korter dan ik had gedacht – ik was ervan uitgegaan dat we na de borrel nog wel wat zouden gaan eten, maar Rick ‘moest weg’. Er zijn nog drie oppervlakkige berichtjes gestuurd voordat het stopte. Heel jammer, hij was echt leuk.’

Dit verhaal verscheen in de vorige editie van &C. Deze maand: de hond gaat aan de haal met Paula's gebruikte tampon. Oeps.