Wanneer de temperatuur boven de 23 graden rijst, voel ik me extreem slecht. Het is alsof mijn lichaam de warmte niet kwijt kan en ik langzaam van binnenuit wegsmelt. Mijn lijf zwelt op, de schuurplekken staan op mijn binnenbenen en mijn brein raakt oververhit. Tot overmaat van ramp bestaat er geen zweet absorberende kleding boven maat 44. Grotematenwinkels hebben een voorliefde voor alles wat synthetisch is. Maar met mijn maat heeft dit ongemak weinig te maken. ‘Warmte intolerantie’ – in de psychologie ook wel aangeduid als een 'seizoensgebonden depressie’ – is een serieuze aandoening, die mij van kinds af aan al teistert.  

Lees ook: Wendy vindt vakantie kut en dit is waarom

Sociaal ongewenst
Het is duidelijk: in de zomer ben ik psychisch een stuk minder weerbaar. Volgens het Fonds Psychische Gezondheidszorg zijn oorzaken van een seizoensgebonden depressie onder andere een verstoring van het dag- en nachtritme door te veel licht en te weinig slaap. Het gevoel dat je meer van de dag moet maken, zorgt voor rusteloosheid en een ontevreden gevoel over jezelf. Terwijl velen zeggen dat de warmte ontspanning bevordert, zie ik iedereen behoorlijk verstrooid en manisch in het rond rennen. Want je moet van elke avondzon genieten en met je toet in de soleil smaakt dat wijntje ook op een dinsdagavond heel lekker.

Zomergekte
De zomer lijkt een totale ontwrichting in de levens van mensen te veroorzaken. En laat dat nou óók iets zijn waar ik niet heel lekker op ga. Ik hou van mijn dagelijkse structuur en rituelen en kijk helemaal niet uit naar dagen niksen op Costa del Zandvoort. En dan is de massale focus op het bikini-lichaam ook nog eens superconfronterend voor ieder die niet helemaal lekker in haar vel zit. Een stel voorbij fietsende slanke, bruine benen kan je regelrecht een negatieve spiraal in werpen als jij met je stevige melkflessen op een halve vierkante meter schaduw vertoeft.

Buzz kill
Als je nu denkt: wat zeik je nou, dan begrijp ik dat volkomen. Als jij ’t het hele jaar koud hebt en uitkijkt naar je summer high, dan is een warmte-intolerant persoon nogal een buzz kill. Wij zijn dan ook vrijwel altijd in de minderheid. Velen begrijpen ons niet en sommigen beschouwen ons zelfs als de vijand. Alsof we met ons geklaag de superpower bezitten om de zon weg te jagen. I wish! Nee, mijn geklaag leidt doorgaans alleen tot een onbehulpzame portie zelfmedelijden en geïrriteerde blikken. In Nederland denkt men namelijk nog steeds dat het alleen maar regent, wat het in werkelijkheid slechts zeven procent van de tijd doet, waardoor er vooral veel begrip is voor mensen met een winterdepressie. Dit maakt het bijna ongehoord om over de zomer te zeuren. Het wordt zelfs als gevoelloos beschouwd naar mensen met een winterdepressie. Wanneer ik voor mijn seizoensvoorkeur uitkom, word ik steevast aangekeken alsof ik net het nekje van een babyvogel heb omgedraaid. Naast het fysieke en psychische ongemak, is warmte-intolerantie dus ook slecht voor je imago.

Lees het hele verhaal in het Fijne, foute zomernummer van &C, dat nu in de winkels ligt.