Christa (36): ‘Ik heb een flinke collectie torenhoge hakken. Maar die trek ik alleen aan als ik weet dat ik de hele avond kan zitten en alleen kort van en naar de auto en de wc hoef te lopen. Ik kan er niet zo goed op lopen. Meerdere malen ben ik op die schattige historische klinkers in Amsterdam bijna op m’n gezicht gegaan. Eén keer heb ik zelfs flink m’n enkel bezeerd, toen ik niet anders kon dan over kinderkopjes naar een bespreking lopen. Het hak-gen dat vrouwen zoals Victoria Beckham hebben, dat heb ik niet. Ik heb zelfs eens gelezen dat zij juist niet op sneakers kan lopen.

Lees ook: José deelde per ongeluk haar blootfoto's met haar buren

Deze avond had ik een van mijn mooiste paren aangetrokken; zeker elf centimeter hoog. De auto stond nog geen veertig meter geparkeerd van het huis waar mijn vriend en ik waren, dus wat kon me gebeuren? Het was een warme zomeravond, iedereen zat buiten. We vierden de verjaardag van een collega van mijn vriend. Het was voor mij de eerste keer dat ik hem zag, en de rest van de aanwezigen kende ik evenmin. Maar ik had het prima naar m’n zin. Soms zijn er van die avonden dat het klopt, dat het gezellig is, en dat het klikt met de mensen met wie je praat. En dus bleven we plakken, samen met een paar anderen.

Wat kan ik zeggen? De combinatie hoge hakken en een paar roseetjes was niet de allerbeste. Maar juist door die rosé werd ik een tikje overmoedig, en vond ik dat ik me op de kleine afstanden die ik liep, best soepel voortbewoog. Ondanks de fakkels en kaarsen was het donker buiten. De paar mensen die er nog waren, zaten op de loungebank en de stoelen die daarbij in de buurt stonden. Ik stond op om naar de tafel met de drank en hapjes te gaan. In de buurt van die tafel stond een houten schommelbank waar niemand op zat. Ik weet niet precies wat er gebeurde, volgens mij wiebelde ik mijn hak in een voeg tussen twee tegels. Ik verloor mijn evenwicht en viel tegen het bankje aan. Het bankje vloog omhoog en ik landde keihard met mijn kin op de tegels. Terwijl ik daar lag, op mijn buik op de grond, voelde ik een snerpende pijn in mijn knie. Ik richtte me iets op, maar het bankje schommelde met een rotgang terug en knalde tegen mijn gezicht.

Iedereen viel stil en keek naar mij. Ook al lachte er niemand en snelde mijn vriend samen met twee anderen naar me toe: het was het gênantste moment uit mijn leven. Niet alleen lag ik op de grond tussen mensen die ik pas een paar uur eerder had leren kennen, ook deed het zo’n pijn dat ik onmogelijk nonchalant kon opstaan. Ik had een bloedlip, mijn kin was dik en geschaafd en ook mijn knie bloedde hevig. Ruim twintig minuten lag ik met een theedoek met ijsblokjes tegen mijn gezicht, voordat ik eindelijk met m’n staart tussen de benen kon afdruipen.’

Dit verhaal verscheen in de vorige editie van &C. Deze maand: Karen loert in het Facebookaccount van haar date en dat loopt niet goed af.