Nathalie (32): ‘Ik ben me er altijd al van bewust geweest dat ik anders naar dingen keek. Als ik met vriendinnen naar school fietste, begrepen ze bijvoorbeeld nooit waarom ik soms wilde stoppen voor een mooie lucht of een compositie die ik zag. De behoefte om dingen vast te leggen en delen was er toen ook al. Nu doe ik dat vooral met de portretten die ik maak. Heel cliché misschien, maar ik hou gewoon van mensen. Vaak zijn mensen heel kritisch op en hard voor zichzelf, maar ik wil ze laten zien wat ik zie en ze daar een goed gevoel bij geven. Als iemand zich comfortabel voelt, zie je dat terug op de foto.'

Lees ook: De nieuwste &C-editie: Overschat, die grote stad? 

Omgaan met emoties
‘Op de middelbare school was ik het meisje dat altijd in het ckv-lokaal aan het schilderen was, maar toch koos ik voor fotografie. Ik vond het heerlijk om analoge foto’s te ontwikkelen en tijd door te brengen in de doka. Maar klanten willen nu eenmaal digitale foto’s, en daardoor begon ik het handwerk te missen. Tot ik zelf mijn foto’s ging bewerken. Ik ben er ooit mee begonnen toen ik een goede vriendin fotografeerde, die fotomodel is. Ze ging door een moeilijk periode, waar veel emoties bij kwamen kijken, en ik dacht: daar moet ik wat mee. Ik heb twee foto’s uitgeprint en ben begonnen met scheuren. Het eindresultaat heb ik twee weken door mijn huis laten zwerven, waardoor het er heel rauw uitzag. Op de Fotovakschool begrepen ze er niets van: dit was toch geen fotografie? Door de foto's die ik op social media plaats, begrijpen gelukkig steeds meer mensen wat ik doe.’

Het hele interview met Nathalie lezen? De nieuwste &C Overschat, die grote stad? ligt nu in de winkel!