Twee jaar terug besluit zelfliefdecoach, schrijver en spreker Johanna Nolet (32) een bijdrage te leveren aan de body positivity-beweging en naakt voor de camera te gaan. Haar doel is een ander lichaamsbeeld te laten zien en zichzelf te bevrijden van schoonheidseisen waar ze nooit aan heeft kunnen voldoen. Johanna: ‘Mensen beschrijven mij als een echte, vrouwelijke vrouw en daar ligt meteen het probleem. Dat wilde ik helemaal nooit worden. Ik wilde klein blijven. Bescheiden, lieflijk en mooi zijn. Jongens konden in groep acht hun ogen niet van mijn borsten afhouden, maar verkering nemen, ho maar. Het waren de verlegen meisjes met poppengezichtjes en dunne bovenbenen die altijd vriendjes hadden. En vroegrijpe, sportieve, kletsgrage types als ik werden genegeerd of gesust.'

Lees ook: Deze vrouwen werden keihard bedrogen door hun geliefde

Wandelend uithangbord
'Het was me al vroeg duidelijk op welke manier meisjes gewaardeerd werden en op de middelbare school werd dit beeld alleen maar bevestigd. Ik groeide op met de naveltruitjes en heupbroeken van Britney. Ook de navelpiercing was flink in trek. Maar daar hoorde wel een specifiek, meisjesachtig lichaam bij. Eentje zonder buikvet, aanwezige heupen en dijbenen. Vanaf een jaar of negen wilde ik logischerwijs alleen maar verdwijnen, terwijl mijn lichaam het tegenovergestelde deed; steeds meer ruimte innemen. Hierdoor begon ik het te zien als een risicogeval. Als een ongeleid projectiel dat me in gevaar bracht. Het was namelijk een wandelend uithangbord voor gemene opmerkingen en ongewenste aanrakingen. En dus fantaseerde ik over Harry Potters onzichtbaarheidsmantel, anorexia en een carrière als catwalkmodel. Op mijn dertiende besteedde ik dus al het grootste deel van mijn werkende brein aan trainingsschema’s, diëten en miraculeuze make-overs. Ik heb een tijdje geprobeerd om mijn eten uit te kotsen, maar gaf dat ook snel weer op, want serieus, hoe dan? Mijn ogen knalden zowat mijn kop uit, maar dat croissantje ham-kaas bleef bokkig zitten. Zelfs voor boulimia was ik blijkbaar te lui. En dat was balen, want mollig zijn was het ergste wat een mens kon ‘doen’ en voor slanke mensen gingen deuren open. Dit gold niet alleen bij ons thuis of op school, dit zag je ook terug op reclameborden, in tijdschriften en op tv. En dat was niet de veronderstelling van een onzekere puber. Dit was – en is – de realiteit.'

Lees dan het hele interview in de juni-editie van &C Open & bloot, die nu in de winkels ligt.