Wat is er gebeurd? De organisatoren van Fashion Week gingen naar verschillende moderedacties om te vragen waarom er zo abnormaal weinig gekleurde modellen op de covers en in bladen staan. Een heel goed initiatief wat ontstond nadat recente cijfers lieten zien dat maar twee (!) grote mode magazines in 2016 een niet-blank model op de cover hadden staan. Iconisch modeblad Vogue had er zelfs nul. Zero. Nada. Toen hoofdredactrice Karin Swerink hier op werd aangesproken, zei ze het volgende:  

“Er is momenteel één donker topmodel in Nederland — favoriet bij Vogue — en dat is Imaan Hammam. Imaan gaat heel goed en draait mee op internationaal niveau. Wanneer het kan, zetten we haar op de cover, maar dat lukt niet altijd vanwege drukke agenda’s. Het is absoluut geen onwelwillendheid. Ik kijk vooral of het van deze tijd is en of het klopt in het verhaal dat wij willen vertellen. (…) Er zijn wel donkere meisjes die we in de gaten houden, zoals bijvoorbeeld Nirvana Naves. Maar die vind ik nog net niet de potentie hebben.”  

Allereerst: Au, arme Nirvana Naves. Binnen één zin ge'model'zoned naar het niveau van cataloguswerk. En dat diversiteit ‘van deze tijd’ is, lijkt me een licht understatement. Maar wat Swerink hier eigenlijk zegt is dat er niet genoeg donkere topmodellen voor handen zijn om een tijdschrift mee te vullen. Is dat zo?

Een snel rondje langs de twee grootste Nederlands agencies laat zien dat Ulla Models twee donker getinte meisjes in het bestand heeft staan en Paparazzi slechts één. Om over Aziatische modellen nog maar te zwijgen. Dus ja, inderdaad, er ís op niveau weinig keus voor de bladen en merken. Maar hoe komt dat? Dat heeft vooral te maken met het feit dat modellen van kleur veel minder vaak worden geboekt en voor agencies dus minder inkomsten genereren. Hè, maar juist de bladen en merken boeken de modellen toch? Oui. Het is de bekende vicieuze cirkel die zichzelf in stand houdt. 

Daarnaast zijn modellen tegenwoordig niet alleen model, maar moeten ze ook de status van een celebrity hebben. Toen ik vijftien was en een blauwe maandag modellenwerk deed, was het vooral belangrijk dat je 1.74 meter was en van energy bars  hield. Nu volgen de boekers je eerst op Snapchat en hoef je met minder dan 10k followers op Instagram niet naar een casting te komen. Wanneer donkere  modellen niet genoeg worden gehyped en geen kansen krijgen om een ‘imago’ op te bouwen, worden ze vanzelfsprekend minder geboekt.  

Vorig jaar juli  stond Dafne Schippers op de cover van de Vogue. Nu is Dafne natuurlijk een hartstikke leuke meid en mag ze wat mij betreft iedere maand met blonde paardenstaart op de cover, maar ik vraag mij tegelijk af waarom er wel plek is voor een ‘non-model’ als Dafne, maar geen plek voor een ‘écht’ model met een kleur anders dan roomblank. Het is immers toch zo belangrijk voor Vogue dat er een ‘topmodel’ op de cover staat? Het belang van werk creëren voor donkere modellen wordt onderschat. Elke  cover die is toegewijd aan een model van kleur, geeft een nieuwe impuls aan de markt voor diversiteit, en weegt daarom veel zwaarder dan de zoveelste cover met Gigi Hadid. 

Door alle commotie rondom haar uitspraken voelde Karin Swerink zich een paar dagen geleden genoodzaakt een bericht op haar Instagram te posten waarin ze zegt zich 'verkeerd geïnterpreteerd' te voelen. Daarnaast geeft ze aan ‘graag het voortouw’ te nemen op zoek naar meer diversiteit in de modewereld. Uitspraken als deze horen we natuurlijk graag, dus laten we hopen dat deze toon wordt doorgezet. Want zeg nou zelf, dit willen we allemaal toch veel vaker zien? 

beeld: GettyImages