Cynthia (36): ‘Een week of vier geleden was ik klaar met mijn permanente vijf kilo te veel. Ik begon niet wéér met het zoveelste crashdieet, maar dacht het deze keer eens verstandig aan te pakken. Geen koek en chips meer, (bijna) geen alcohol, minder koolhydraten, meer groenten. Gezonder dus.

Lees ook: Horror: hond van Paula's vriend gebruikt haar tampon als speeltje

Daarnaast besloot ik me online in te schrijven voor een soort sportchallenge van 21 dagen. Elke dag een kwartiertje sporten. Ze raden je aan om aan het begin en het einde een foto van jezelf in ondergoed of bikini te nemen, zodat je kunt zien hoeveel strakker je bent geworden. Ik vond dat een goed idee, maar ging nog een stapje verder. Ik besloot elke maandagochtend een selfie te nemen in de spiegel, dan kon ik mijn vooruitgang per week bekijken – dat leek me wel motiverend.

Ik hield het sporten deze keer nog vol ook. Het gezonde eten ging niet elke dag goed, maar het was in elk geval gezonder dan eerst. Het voert ver om te zeggen dat ik het leuk vond, maar het zat al vrij snel in mijn systeem. ’s Ochtends stond ik twintig minuten eerder op voor mijn work-out. Was ik er meteen vanaf.  

Die selfies in de spiegel waren niet bepaald charmant, zeker die eerste weken niet, toen er nog behoorlijk wat vet over de rand van mijn string lilde. Ik deed dat vaak even snel als ik net wakker was, in mijn string en de eerste beha die ik in de la zag liggen. Heel even over dat ondergoed: ik héb wel mooie lingerie, maar die bewaar ik voor speciale gelegenheden – in elk geval niet voor de doordeweekse dagen waarop ik moet werken en niemand ooit ziet wat ik onder mijn kloffie aanheb. Ik ben single, dus op die dagen hoef je ook niet zo je best te doen, toch?

Het was op de derde maandag dat ik voor de spiegel stond met mijn telefoon in de aanslag. Knot op mijn hoofd, in een huidskleurige string die ik meestal onder witte kleding draag maar nu het eerste was wat ik zag, en een beha waar de vellen aan hingen. Chagrijnig hoofd ook, zag ik op de foto. Jammer dan. Ik was net wakker en het ging vooral om mijn lijf. Wel jammer dat die onderkin nog niet weg was, maar dat zou vanzelf gebeuren als ik langer bezig was.

Lees ook: Gênant: Karen stalkt haar date op Facebook en hij komt erachter

Ik bewaarde de foto’s in een mapje op het bureaublad van mijn computer. Als ik ze allemaal tegelijk open had staan, kon ik ze naast elkaar slepen en vergelijken. Dus mailde ik de foto naar mezelf. Deze ochtend was ik laat; een tikkeltje gehaast typte ik mijn eigen naam in en voegde de foto bij. Maar op het moment dat ik op het send-icoon drukte, zag ik dat ik het bericht naar iemand met dezelfde naam als ik aan het verzenden was. Die vrouw, met wie ik af en toe professioneel te maken heb, had ik toevallig gisteren ergens over gemaild, waarschijnlijk stond ze daarom bovenaan.

Met een hartslag van tweehonderd en een wee gevoel in mijn maag drukte ik manisch op alle toetsen in een poging het proces te stoppen. Maar toen klonk al de ‘pling!’ die aangaf dat het bericht verzonden was. En iedereen weet dat je mails niet kunt terughalen. Wat een blamage. Deze vrouw, die ik nauwelijks kende, had nu een foto van mij in een string en een stokoude, verwassen beha in haar inbox... Ik kon weinig anders dan haar mailen wat er was gebeurd. Ze kon erom lachen. Ik niet.’

Dit verhaal verscheen in de vorige editie van &C. Deze maand: een ex die roet in het eten gooit bij een nieuwe date...