Yvette (32): ‘Ik geef mijn kat altijd eten van een bordje. Je kunt bijna niet anders als je een Pers hebt, want met die doorgefokte, platte bekken kunnen ze slecht uit een bakje eten. Brokjes doe ik wel in een bakje, ik zorg er gewoon voor dat er een berg in ligt, dan kan Lucky er wel bij. De twee momenten per dag dat ik hem blikvoer geef, moet ik erbij in de buurt blijven. Met die platte snuit duwt hij alles naar de zijkant, en dan kan hij er op een gegeven moment nog moeilijk bij als ik het niet herschik.

Lees ook: Nipplegate: Fabiënne (26) flasht per ongeluk haar collega's

Die avond had ik eters. Mijn zus en haar vriend zaten aan mijn keukentafel met een wijntje, ik stond een paar meter verderop te koken. Ik was bezig met het voorgerecht – een ingewikkelde salade waar ik veel messen, pollepels, snijplanken en ander gereedschap voor aan het gebruiken was. Sowieso ziet mijn keuken er tijdens het koken uit alsof iemand een handgranaat naar binnen heeft gegooid, maar dat los ik na het eten altijd weer op.

Terwijl ik de kipstukjes omdraaide die in de grillpan lagen, schurkte kat Lucky zijn kop langs mijn benen. O ja, poezen-etenstijd. Ik pakte een nieuw zakje kattenvoer uit een keukenkastje en schepte er met een vork een deel van op een plastic bord. Snel kwakte ik het op de grond, want ik moest terug naar mijn kip – iedereen weet dat kip droog wordt als je het te lang bakt. Inmiddels kookte het water waarin ik de groene aspergetips moest koken. Dat moet maar maximaal twee minuten, anders worden ze zacht en slap. Ik hou van koken, maar vind het soms best ingewikkeld. Alles is tegelijk klaar, en terwijl je groenten afgiet, brandt je vlees aan. Timemanagement is niet helemaal mijn ding.

Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat mijn kat weer het grootste deel van zijn eten naast het bord had verplaatst. Ik pakte de vork – die liet ik altijd op het aanrecht liggen totdat Lucky klaar was met eten – en schoof het weer netjes terug naar het midden. Daarna goot ik de aspergetips af, deed ze in een schaal en voegde de kip en de rest van de ingrediënten toe.

Ik denk dat het kwam doordat ik even werd afgeleid door mijn zus. Ze vroeg om meer wijn, die ik uit de ijskast pakte, waarna ik haar glas volschonk. Ik draaide me weer om naar de salade en husselde met een vork en lepel alles door elkaar. Nadat ik alles flink had gemixt, zag ik de schone vork liggen die ik hiervoor had klaargelegd. Even was ik in de war. Hoe… huh?

Lees ook: Pijnlijk: Juliettes jaloerse ex steekt stokje voor haar datingplannen

Toen verschoot ik van kleur en bevroor. Gelukkig stond ik met m’n rug naar mijn zus en zwager, dus viel het niet op. Ik had gewoon mijn salade gehusseld met een kattenvoer-vork. Dit was zo ongelooflijk goor. Het was ook nog van dat kattenvoer met extra veel saus, waarvan dat slijm zo tussen de tanden van de vork gaat zitten. Ik schaamde me diep, maar no way dat ik dit eten ging weggooien.

Ik wierp een snelle blik op het zakje, dat tussen heel veel troep nog op mijn aanrecht lag. ‘Konijn’ stond erop. Jammer, ik gaf Lucky ook weleens kip. Ik was de enige die maar drie hapjes nam van de salade. ‘Ik weet wat er straks nog aan eten komt,’ zei ik met een ongemakkelijke grijns. Het was het eerste wat ik kon bedenken. Ik heb het pas een jaar later opgebiecht aan mijn zus en haar vriend. Die avond kon ik wel door de grond zakken, maar inmiddels kunnen we er allemaal om lachen.’

Dit verhaal verscheen in de vorige editie van &C. Deze maand: tijdens het uitlaten heeft Lara geen poepzakje bij zich. En dat lost ze niet héél handig op.