Ex-Jehova's getuige: 'Mijn ouders deden geen aangifte van aanranding'
Deze maand in &C: Elio Heres groeide op als Jehova’s getuige, maar werd als homo niet geaccepteerd. Het was óf een ‘rein’ maar ongelukkig leven, óf breken met zijn familie.
Elio (28): ‘Je hebt extremistische moslims. Maar je hebt ook extremistische Jehova’s getuigen, en dat zijn mijn ouders. Jehova’s getuigen zien de Bijbel als de absolute waarheid, en geloven dat iedereen buiten het geloof permanent verdoemd is om te worden vernietigd.
Lees ook: Sun-Mi zit opgesloten in haar eigen lichaam: 'Praten lukt niet'
Waar sommige mensen in de gemeenschap soms vrijer omgaan met de teksten, zijn mijn ouders enorm op de letter. Ze gingen naar élke bijeenkomst, waren non-stop met het geloof bezig. Ik mocht geen vrienden hebben buiten het geloof, ik mocht nooit mee op schoolkamp en meedoen aan buitenschoolse activiteiten. Zelfs binnen de gemeenschap mocht ik niet met iedereen omgaan. Zo waren er een paar meiden bij wie ik weleens thuis ging dansen, maar dan vonden mijn ouders dat we te dicht bij elkaar stonden, en mocht ik er niet meer heen.
Daarentegen: toen ik op mijn vijftiende op mijn werk werd aangerand, deden mijn ouders daar geen aangifte van. Ook dáár geloven ze niet in. Sterker nog, hun eerste vraag was: ‘Heb je het zelf uitgelokt?’ Lang heb ik mezelf de schuld gegeven. De geruchten over meer misbruikgevallen binnen de gemeenschap verbazen me niet, al heb ik daar geen bewijs van. Jehova’s getuigen houden hun vuile was het liefst binnenshuis.
Als Jehova’s getuige staat je hele week in het teken van het geloof. Maandagavond heb je Bijbelstudie, dinsdagavond vergadering, woensdagavond moet je langs de deuren, donderdag heb je weer Bijbelstudie, zaterdag en zondag ga je weer langs de deuren en heb je vergadering. Tijdens zo’n vergadering worden Bijbelteksten voorgelezen, vragen gesteld om je kennis en begrip van het geloof te testen, en wordt er gebeden en gezongen.
Alleen vrijdagavond was ik ‘vrij’ en brachten mijn ouders, mijn twee jaar oudere zus en ik tijd door als gezin. Dat was de leukste dag van de week, want dan keken we films en aten we chips. Los van het geloof was mijn gezin liefdevol en hecht. We vierden geen verjaardagen, kerst of sinterklaas, maar we hadden in december wel familiedag, waarop we cadeautjes voor elkaar kochten. Ook de gemeenschap van Jehova’s getuigen is oprecht heel warm. Totdat je eruit valt, zoals ik.'
Lees het hele verhaal in de nieuwe editie van &C 'Van je familie moet je het hebben' (#12, 2018), die nu in de winkels ligt.
Volg Elio Heres op YouTube, Instagram en Facebook.
