Noor (29): ‘Hoeveel ik precies verdien zeg ik liever niet, ook niet hoeveel ik aan een Instagrampost verdien. Dat zou zakelijk niet slim zijn, want voor de ene opdracht vraag ik meer dan voor de andere. Maar ik mag niet klagen. Er gaat veel geld om in dit wereldje. Hoeveel je met een post verdient, hangt af van hoeveel volgers je hebt én hoe dedicated ze zijn. Meisjes die sexy bikinifoto’s posten hebben misschien een miljoen volgers, maar dat zijn vaak wel vooral mannen. Voor een merk is dat minder interessant, want die mannen kopen geen bikini’s. Als ik iets over een product deel, zien merken dat terug in de verkopen. Daarom vind ik het niet gek dat grote merken in de rij staan om met influencers samen te werken. Het is effectiever, en ik vermoed óók goedkoper, dan een advertentie.

Ik kan hier nu heel goed van leven, maar dat heeft wel moeten groeien. Je krijgt als blogger al snel gratis spullen opgestuurd, maar voordat merken je willen betalen, moet je een flink bereik hebben. In het begin van mijn blog – nog vóór Instagram – verdiende ik geld met affiliate marketing. Als iemand via een link op mijn blog kleding kocht in een webshop, verdiende ik daar een percentage over. Tegenwoordig kun je op veel meer manieren geld verdienen. Ik maak gesponsorde posts en dedicated video’s voor mijn eigen kanalen, maar ik maak ook content voor de socialmediakanalen van bekende merken, zoals Tommy Hilfiger. Daarnaast was ik het gezicht van een wereldwijde Swarovski-campagne.

Er komt veel geld binnen, maar er gaat ook veel uit. Ik investeer flink in mijn eigen sieraden- en kledingmerk en heb een kantoor met drie medewerkers. Dit is geen hobby meer, maar een serieus bedrijf. Ik werk zeven dagen per week, twaalf uur per dag. En dan tel ik de tijd die ik doorbreng op Instagram niet mee. Dat zie ik nog steeds niet als werk, maar als ontspanning. Ja, ik vind dat ik best een luxeleven leid. Ik reis de hele wereld over. Kom net terug uit Jamaica en Miami en ga volgende week naar Londen en Parijs. Ik vlieg altijd businessclass en ga vaak uit eten. Maar ik geef niet veel om materiële zaken. Ik wil juist niet te veel spullen hebben. Dat was vroeger wel anders. Toen was ik van more is more en puilde mijn huis uit van de kleding. Toen ik ging verhuizen, kon ik een bus vullen met alleen vuilniszakken vol kleding. Ik werd daar helemaal gek van. Ik wist niet meer wat ik aan moest, omdat ik geen overzicht meer had. Toen heb ik veel weggedaan, gedoneerd en verkocht. Ook voor mijn dochter van twee koop ik niet veel, hoe leuk en schattig het aanbod kinderkleding ook is. Alles wat ze aandoet zit toch in no time onder de spaghettivlekken. Meer dan een paar basics die heet in de was kunnen, heeft ze niet nodig. Als ik morgen geen designerspullen meer kan kopen en driehoog-achter moet wonen ben ik ook gelukkig.’  

Meer verhalen van grootverdieners lees je in het nieuwe nummer van &C, dat nu in de winkels ligt.