Onophoudelijk bewegen ze, stilstaan is er niet bij. Hun jassen hangen ver naar beneden, op hun ellebogen. In elkaars gezicht blazen ze grote roze kauwgombellen en iedere keer als dat lukt, lachen ze zo hard, dat het bij de zuivelafdeling te horen is. Op de band ligt hun buit. Schuimblokken, kikkertjes, schuimbanaantjes, Napoleon bollen, salmiak lolly’s en zure matten.

Deze gastjes gaan een onvergetelijke middag krijgen, als ze straks alle zakken snoep hebben opgegeten en op alle suikers en E-nummers een eerste delirium beleven. Waardoor ze dan nóg meer bewegen en nóg harder lachen. Gelukkig hoeft de rij bij de kassa daar niet bij te zijn. Om de jongens heen ontstaat langzaam een grote, open ruimte.

Na het afrekenen zoeken ze straks vast een bankje, om aldaar alle zakken open te trekken. Bij gebrek aan impulsonderdrukking eten ze alle soorten snoep door elkaar en achter elkaar op. Gelukkig zijn ze nog te jong om een beugel te hebben, dat zou de pret verstoren. Allebei houden ze een hand stevig dichtgeknepen. Daarin zit vast het muntgeld, dat zij bij elkaar hebben gesprokkeld uit parkeerautomaten en dat straks warm en weeïg overhandigd zal worden aan de caissière. Die zal het, als een van de weinige keren vandaag, tellen en in de muntvakjes van haar kassa gooien. Daarna staat de jongens niets meer in de weg om hun voorgenomen avontuur te gaan beleven. Je zou ze zo graag willen tegenhouden, want iedereen die ooit zo bij de kassa stond weet: na het delirium komt de misselijkheid. En dan zijn zure matten ineens helemaal niet zo lekker meer.