Wie kent het computerei niet, de allereerste verantwoordelijkheid van vele kinderen en mijn oorspronkelijke afleiding tijdens de les, voordat de mobiele telefoon in de picture kwam. Meerdere malen per week werd ik opgeschrikt in de klas, omdat mijn digitale huisdier de stilte in de ruimte overstemde. De welbekende paniek wanneer het kantje boord was en bijna (voor de honderdste keer) afscheid moest nemen. Niet alleen omdat mijn jonge ik niet heel consequent was met eten geven, maar ook omdat ik de sleutelhanger weer eens vergeten was met het buiten spelen.  

Kamergotchi
Dat nostalgische gevoel kwam even terug toen ik de Kamergotchi app downloadde, net voordat de stembussen openden. Hoewel het idee van Arjen Lubach geweldig was, kon het niet dat gat in mijn hart vullen. Opnieuw vergat ik aandacht te schenken, dit keer aan de virtuele politici. Niet dat dat enkel mijn schuld was: het geklaag van de lijsttrekkers was irritanter dan het piepende geluid van de originele Tamagotchi.  

Toch ga ik de nieuwe variant niet aanschaffen, ook al weet ik dat mijn verantwoordelijkheidsgevoel sterk is verbeterd. Het is tijd voor een nieuwe generatie om deze Tamagotchi trial te doorstaan.

beeld: Mashable