Toegegeven, het is ietwat vreemd om thuis te worden afgezet door je minnaar na een nacht vol wilde seks, terwijl je geliefde op je zit te wachten. Zeker de eerste keer. De knuffel die volgt, voelt ineens wat ongemakkelijk. Na wat zenuwachtig gegniffel volgt dan toch de onvermijdelijke vraag: ‘Hoe was het?’ 

Heel raar, natuurlijk. Om te genieten van seks met een ander, terwijl jouw allerliefste en leukste thuis op de bank zit. Maar ook waanzinnig en ontzettend geil, laten we elkaar geen mietje noemen. Ik was als de dood om een open relatie voor te stellen. Vijf jaar deelden we al lief en leed. Het idee zat al langer in mijn hoofd, hoewel zorgvuldig weggestopt, want taboe. Toch wist ik op een dag zeker: ik wil niet meer monogaam zijn. Twee dingen konden er gebeuren. Of de arme ziel zou intens in paniek raken óf hij zou een gat in de lucht springen. Je vriendin geeft je immers toestemming om seks te hebben met andere vrouwen. Is dat niet wat iedere man wil?

Het Gesprek zou een ingewikkelde aangelegenheid worden, dus ging ik te rade bij mijn vriendinnen. Meteen kwamen de verhalen bovendrijven over trio’s, lesbische ervaringen en parenclubs. Over de stiekeme behoefte om eens lekker van bil te gaan met die hete knetter uit de sportschool. Vreemdgaan, noemen ze dat. Met als gevolg dat harten worden gebroken en relaties in de kliko worden gemieterd. Dat de helft van de wereldbevolking voor deze optie kiest, gaat mij de pet te boven. Waarom blijven we zo ons best doen om te voldoen aan de beperkte houdbaarheid van monogamie? Ik koos ervoor om eerlijk te zijn.

Maar oké, over zijn reactie dus. Ik herinner me vooral verbijstering en ontzetting, maar hij bleef rustig op zijn stoel zitten. Hij gaf me geen ongelijk. Sterker nog, hij was het eigenlijk best wel met me eens. Ik voelde me meteen kilo’s lichter. Maar dan: hoe begin je zoiets? Moeten we regels opstellen? (Ja!) Gaan we het aan onze ouders vertellen? (Nee!) En wat doen we als we het straks toch eigenlijk allemaal kut vinden? Ja, dan is dat zo. Maar om de enorme opwinding die het idee alleen al teweegbracht, konden we niet heen. Het werd de beste seks die we in tijden hadden gehad.

Jaloezie is natuurlijk wel een dingetje. Wil je een open relatie, dan moet je absoluut niet jaloers zijn. Elkaar volledig vertrouwen is een tweede. Gelukkig zat dat bij ons wel goed. Persoonlijk vind ik het erg sexy als een andere vrouw M. wil. Dat hij seksuele verlangens heeft, waarin ik hem niet tegemoet kan (wil) komen, die hij wel kan uiten bij een ander. Om vervolgens na afloop met mij alle smeuïge details te delen. Dat kun je eigenaardig noemen, maar voor ons werkt het. Het heeft ons juist dichter bij elkaar gebracht.

Die ongemakkelijke knuffels na afloop zijn dan ook helemaal verdwenen. Ik kan alleen maar denken: had ik dit maar eerder gedaan. Ergernissen en irritaties hebben plaatsgemaakt voor spanning en verlangen. Ik ben opnieuw verliefd geworden op de man wiens sokken ik al jaren was. De man die intussen keihard aan zijn lichaam werkt in de sportschool, zijn piemelhaar waxt en wiens zelfvertrouwen een enorme oppepper heeft gekregen (he still has it). Wat een beetje eerlijkheid met een mens kan doen. De ultieme vorm van liefde, als je het mij vraagt.