Bijna in de bios: Oh Baby!
Vanaf 9 november draait de nieuwe Nederlandse film Oh Baby in de bioscopen. Wij spraken opkomend talent Hanna van Vliet, die de rol van de losbollige schoonzus Lucy speelt, over de film, acteren met krijsende baby’s en een duet met Ed Sheeran.
In Oh Baby krijgt singer-songwriter Ruben (Gijs Naber) een bijzondere verrassing. Na de onverwachte dood van zijn scharrel blijkt hij vader te zijn van een zoon. Van de één op de andere dag moet Ruben de zorg voor baby Oscar op zich nemen. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgt hij ook nog eens te maken met zijn losbollige schoonzus Lucy (Hanna van Vliet), die ook voor haar neefje wil zorgen.
Oh Baby is niet alleen het regiedebuut van Thomas Acda, maar ook de derde keer dat actrice Hanna van Vliet op het witte doek verschijnt. Op een koude, grijze dag spraken we Hanna over dé hartverwarmende film van dit seizoen.
Wat was de leukste scène uit de film om te spelen en waarom? ‘Mijn personage begint in Australië en dat hebben we gedraaid op Ibiza, waar we met de hele crew heen zijn gegaan. Het waren de laatste draaidagen en dan ken je elkaar natuurlijk al goed. In de romantiek van het maken van een film was het heel leuk dat je ineens met z’n allen gezellig op Ibiza zit. Die draaidagen zijn me erg bijgebleven. Maar het was wel hard werken hoor!’
Is er een scène waarop je het meest trots bent? ‘Er is een scène waar mijn personage afscheid moet nemen van Oscar omdat ze heeft besloten om weg te gaan. Het zou een emotionele scène worden en ik moest huilen. Ik vond dat best spannend en zag er tegenop om dat moment te spelen. En toen lukte het opeens heel goed! Ook omdat de baby zo ontwapenend was, die zat gewoon blij tegenover me. Toen ik de scène eenmaal op beeld zag vond ik dat de scène goed was gelukt.’
In deze film zitten natuurlijk immens veel scènes met huilende en poepende baby’s. Hoe was het om met baby’s te acteren? ‘Eh, haha, ja, soms moeilijk en soms heel erg leuk. Baby’s acteren natuurlijk niet en luisteren niet altijd naar commando’s. De scenarist kan bijvoorbeeld schrijven ‘de baby lacht’, maar een baby gaat dat natuurlijk nooit doen wanneer je dat wilt. Een film maken met baby’s is dus sowieso een kwestie van loslaten en improviseren. Zo hebben we bijvoorbeeld een scène moeten schrappen omdat één van de baby’s maar bleef huilen. Maar het zorgde ook voor onverwachte verrassingen. Zo is er een moment in de film dat Gijs een verbond sluit met de baby en hem uitnodigt voor een high five. Nu was het de bedoeling dat de baby Gijs gewoon zou laten hangen, maar toen ging opeens het handje van de baby omhoog! Dat was echt een cadeautje. Gijs speelde daar goed op in en het moment zit nu zelfs in de trailer.’
Oh Baby is het regiedebuut van Thomas Acda. Hoe was het om met hem te werken? ‘Heel leuk! Ik ben dol op Thomas. We spelen samen in de musical Fiddler on the Roof en daar kenden we elkaar al van. Hij weet altijd een goede balans te vinden tussen de vrijheid die hij een acteur geeft en strakke aanwijzingen. Hij stuurt je goed, maar niet te veel. Je voelt dat hij zelf ook veel heeft geacteerd; hij weet wat fijn is voor een acteur. En hij heeft veel humor, dat is ook erg fijn op de set!’
Met wie zou je het liefste een duet willen zingen: Ed Sheeran of James Blunt? ‘Haha, Ed Sheeran. Sowieso. Ik moet wel zeggen dat ik van James Blunt eigenlijk niet zoveel ken, op zijn grote hit na dan.’
Is er nog een bepaalde rol die je ooit nog hoopt te spelen of is er een specifieke soort film waar je in zou willen zitten? ‘Ik zou erg graag met filmmaker Michiel ten Horn werken. Hij maakt hele toffe dingen. Hij stijgt boven het naturalistische van film uit en heeft een hele duidelijke eigen stijl. Om dan in die stijl te moeten spelen lijkt me tof om te doen.’
Welke film heb je zelf meer dan tien keer gezien? ‘Notting Hill, dat blijft wel echt dé romantische komedie! En Alles is Liefde, met Chantal natuurlijk, die heb ik ook heel vaak gezien.’
Stel, de wereld vergaat morgen en jij mag vandaag nog in één bekend theaterstuk of musical spelen. Welke zou dat dan zijn? ‘O, wat moeilijk. Nou, The Book of Mormon dan, die vind ik zo grappig. Daar zit eigenlijk geen rol voor mij in, maar als ik dan voor een dag een man zou zijn en die rol mocht spelen, dan zou ik dat wel heel leuk vinden!’
Jouw karakter in de film, Lucy, is niet op haar mondje gevallen. En schiet in moeilijke situaties gelijk lekker in de aanval. Hoe reageer jij zelf op moeilijke situaties? ‘Ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen, maar ik mijd wel eerder conflicten. Als ik in zo’n situatie zou zitten, zou ik me niet zo snel uitspreken, omdat ik gewoon de goede sfeer wil bewaren. Maar ik kan best brutaal zijn, maar dan meer met humor.’
Jouw karakter komt in de film net terug van een jarenlange wereldreis. Zou je dat zelf ook willen? ‘Ik houd wel erg van reizen, maar ik ga nooit langer dan een maand weg. Ik ben gehecht geraakt aan Amsterdam en aan mijn vrienden hier. Ik zou nu ook geen behoefte hebben om alleen te reizen. Dat vind ik een beetje ongezellig, ik deel de ervaring liever. Maar als ik eens een paar maanden niks te doen zou hebben, dan zou ik misschien wel weer op reis gaan.’
Vanaf aankomende donderdag 9 november draait Oh Baby overal in de bioscoop. Ga dat zien!