Black Mirror gaat over onze relatie met technologie en hoe ons leven eruit zou zien met behulp van bepaalde technologische ontwikkelingen. Denk aan een chip in je brein waarmee je al je herinneringen kan terugzien, of een virtual reality programma waarbij je in een andere dimensie kan leven. Er zijn vier seizoenen en iedere aflevering heeft een losstaande verhaallijn, met zijn eigen cast. Je kan de afleveringen dus in willekeurige volgorde kijken. De serie werd zo geliefd dat maker Charlie Brooker drie Emmy’s won.

Lees ook: Downloaden maar: dit zijn de beste apps van 2018

Film
Natuurlijk kon een Black Mirror-film niet uitblijven. Een interactieve film nota bene. De kijker bepaalt namelijk hoe het verhaal verloopt. Ja, echt. Jij kruipt in de regisseursstoel en bepaalt wat de hoofdpersoon doet. Het verhaal is simpel: Stefan Butler is een programmeur en wilt in 1984 een spel op de markt brengen: Bandersnatch. Het spel is gebaseerd op een boek, waarin de lezer bepaalt hoe het verhaal verder gaat door bepaalde keuzes te maken. En dat is precies wat wij – de kijkers – ook doen. Om de zoveel minuten kies je wat Stefan doet. Dit kan met je afstandsbediening, touch screen of muis. Het begint onschuldig: welke cornflakes eet hij als ontbijt? Naar welke muziek luistert hij in de bus? Het verhaal gaat verder en de keuzes worden lastiger en de consequenties heftiger. Ideaal om te kijken, dacht ik.

Keuzestress
Zelf bepalen hoe een film eindigt: als kind droomde ik ervan. Enthousiast was dan ook een understatement toen ik hoorde dat er een interactieve film op Netflix stond. Gewapend met een afstandsbediening, zakte ik onderuit op de bank om vervolgens het lot van Stefan zelf te bepalen. Dat ging het eerste halfuur heel gemakkelijk, tot de keuzestress toesloeg. Kiezen tussen twee verschillende cornflakes is makkelijk, maar beslissen of iemand sterft of leeft, is toch een stuk lastiger. Enfin, na anderhalf uur was de film afgelopen en was ik enorm nieuwsgierig wat er zou gebeuren als ik andere keuzes had gemaakt. Tijd om dat uit te vogelen. Drie à vier uur later had ik bijna elk einde gezien en vond ik dat ik Stefans leven flink had vergald door bepaalde keuzes te maken. Toch snapte ik de hype rondom de film. Je bent als kijker meer bewust van het verhaal en je voelt je deels verantwoordelijk voor de hoofdpersoon. Black Mirror: Bandersnatch geeft de kijker zeggenschap over het verhaal en dat zorgt voor een unieke ervaring. Je wordt meegezogen in het verhaal en hoopt op een goed einde. Tenzij je een sadist bent.

Positief
De recensies zijn lovend. The Guardian en The Independent vinden dat Black Mirror: Bandersnatch een unieke ervaring is voor de kijker en noemen het een nieuw soort genre. De NRC vindt de film niet prikkelend en noemt het simpelweg een leuke gimmick. Maar het zijn de fans die het meest enthousiast zijn. En dat zie je terug op sociale media. Op Twitter verschenen hilarische tweets en bijbehorende memes. Kijkers zijn positief over de verhaallijn en de diepere betekenis ervan, maar de film zorgt ook bij hen voor veel keuzestress. Heel begrijpelijk. Voor het gemak hebben we de grappigste tweets voor je verzameld.

Toekomst
Dat Black Mirror: Bandersnatch indruk heeft gemaakt, dat is duidelijk. Maar betekent dit dat Netflix meer interactieve films gaat maken? Het zou zomaar kunnen. Er duiken allerlei niche-streamingsdiensten op die de strijd met Netflix aangaan. Netflix zal zich zich moeten blijven ontwikkelen om alle abonnees te behouden en aan de reacties te zien, is er genoeg animo voor interactieve films. Wanneer Netflix met een nieuwe film of serie op de proppen komt, is nog onbekend. Maar we houden onze vrienden van Netflix in de gaten. 

In de onderstaande video zie je hoe de keuzemomenten in Bandersnatch werken. Natuurlijk hebben we ook de trailer voor je opgezocht.