1. Ze zijn retespannend
We weten niet precies wat het is, maar op de één of andere manier zitten wij bij elke Spaanse serie weer te bibberen van spanning. De plottwists zijn geniaal en elk verhaal is weer origineel, want een groep overvallers die hun gegijzelden dezelfde kleding laat aantrekken en de politie elke keer een stap voor is, is natuurlijk superslim. Weer eens wat anders dan al die afgezaagde meuk die we al honderd keer voorbij hebben zien komen. Blijkbaar zijn Spaanse serieschrijvers gewoon een ster in de spanning opbouwen en goede verhaallijnen bedenken. Vivir sin permiso bijvoorbeeld, lijkt in eerste instantie misschien gewoon een serie over een drugsbende. Maar als het hoofdpersonage de ziekte van Alzheimer krijgt terwijl hij dat geheim wil houden zodat hij een waardige opvolger kan vinden, gebeurt er toch weer van alles wat je in eerste instantie niet zou verwachten in een drugsserie.

Lees ook: Zo reageert Twitter op La Casa de Papel seizoen 4

2. Hollywood is er niet bij betrokken
Amerikaanse drama is gewoon niet voor iedereen weggelegd, en juist ook in films en series die bedacht en gemaakt zijn in Hollywood zie je dat wel vaak terug. Voorheen zat er weinig anders op, je bent een filmliefhebber of je bent het niet, en zat je dus alsnog keer op keer te koekeloeren naar Amerikaanse verhalen. Tegenwoordig hoeft dat niet meer. En natuurlijk gebeurt er in alle Spaanse series ook genoeg drama, spanning en ellende, maar dat is gewoon niet zo Amerikaans. En dat bevalt ons eigenlijk wel prima. Alta Mar, een serie die zich afspeelt aan boord van een groot schip in de jaren veertig waar allemaal mysterieuze moorden worden gepleegd, is bijvoorbeeld helemaal geproduceerd door een Spaans videobedrijf. En dat is gewoon net even anders dan Warner Bros.

3. Spaans is een leuke taal
Toegegeven, die Spanjaarden lullen zo snel dat je er alsnog geen woord van verstaat, maar dat Spaans is wél leuk om naar te luisteren. Doet ons een beetje denken aan met je ligbed aan de Costa del Sol liggen. En wie geen Español hablast steekt heus wel wat op tijdens een middagje bingen. Spaanse lessen waren nog nooit zo vermakelijk. In La Casa de Papel leer je trouwens vooral schelden, check bijvoorbeeld de Mexicaanse serie Monarca als je ook iets anders wil opsteken dan puta en conjo.

4. De series zijn relevant
In Élite worden twee jongens verliefd op elkaar die door hun afkomst eigenlijk geen relatie kunnen hebben. In Vis a Vis komt een onschuldige vrouw terecht in de bajes en doet wat ze moet doen om te overleven, ondanks dat drugshandel en corruptie dag in dag uit aan de hand zijn. En in La Casa de Papel zagen we hoe een groep overvallers zich op wel heel spectaculaire wijze verzet tegen de macht van de overheid. In Spaanse series worden allemaal thema's aangehaald die ook in het dagelijks leven spelen, maar die te vaak in de taboesfeer hangen of gewoon niet besproken worden. En het werd blijkbaar tijd om dat wel te doen, want we kijken er massaal naar.

Lees ook: Deze Spaanse serie doet ons denken aan OITNB en La Casa de Papel

5. We kennen de acteurs nog niet
Elke keer als je Johnny Depp ziet moet je denken aan Pirates of the Caribbean en bij Leonardo DiCaprio kan je er niks aan doen, maar zie je elke keer Jack weer wegdrijven van het vlot in Titanic. Najwa Nimri uit Vis a Vis en La Casa de Papel en Jaime Lorente uit La Casa en Élite kenden we nog niet, en daarom werden we ook niet afgeleid (misschien alleen door hun knappe hoofd, maar verder niet) omdat we aan andere films en series moesten denken waar ze in hebben gespeeld. Komt daar ook nog eens bij dat ze stuk voor stuk steengoede acteurs zijn, dus het is wél vermakelijk om naar ze te kijken. Wat een mazzel.

Nog niet zo bekend met het fenomeen 'Spaanse series'? Begin dan gewoon bij La Casa de Papel (ja, follow the hype) en voor je het weet heb je een verslaving te pakken. Bekende series als Vis a Vis, Narcos en Élite zijn leuk als je mee wil praten met de rest, en als je echt de smaak te pakken hebt ga je voor de iets onbekendere O Sabor das Margaridas en Las Chicas del Cable.