&C's Sexy Schrijfwedstrijd: verhaal 2
We riepen jullie op om een verhaal te schrijven waar je het knétterwarm van krijgt. Rooie konen, snelle hartslag, dat werk. Da’s gelukt, hoor: we ontvingen ruim honderd inzendingen, waaruit wij een top drie kozen. Nu is het aan jou: wie van de drie auteurs wint een contract bij A.W. Bruna Uitgevers?
De spons in mijn hand druipt van het zeepsop. De vloer wordt kletsnat, het raam niet. Mijn hand weigert om te vegen. Ik wil het raam niet wassen. Haar afdruk staat er nog op. Haar handen, op het glas, graaiend. Het lijkt of ze zeventien vingers heeft in plaats van tien. Een vlek die de blos van haar kaak moet zijn. Twee bollen voor haar borsten en een halve pannenkoek voor haar buik. Al drie keer eerder stond ik met een spons in de aanslag. En telkens hoor ik haar weer kreunen. Het is echt gebeurd. De vlekken zijn het enige bewijs dat het geen droom was. Ze was hier. Ze loeide het huis bij elkaar. Een wandelaar op straat zag ons. Keek recht in mijn ogen, terwijl ik in haar bewoog. God, ik ben in haar geweest.
Lees ook: &C's Sexy Schrijfwedstrijd: verhaal 1
De vlekken mogen niet weg. Dus stop ik zeem, wisser en spons weer in de wasbak zonder ze te gebruiken en veeg ik het gemorste zeepsop op met een dweil. De bel gaat en ik kijk op de camera wie het is. Zij staat voor de deur. Met haar man en kinderen. Ze heeft dat bloemenjurkje aan dat ik zo mooi vind, rood-oranje met witte lelies erop. Ik laat hen hartelijk binnen, maar vanbinnen heb ik paniek. Het raam. Ik kan alleen aan het raam denken.
Ik nodig hen uit in de woonkamer, haal wijn van het rekje en bedien hen gul zoals ze dat van mij gewend zijn. Zij is strate- gisch op de bank gaan zitten, ze kijkt recht op ons wapenfeit. Haar man zit er met zijn rug naartoe. De kinderen zitten op het tapijt, tussen de legoblokken die ik altijd tevoorschijn haal als er kinderen op bezoek komen. O, wat ben ik bang dat haar man, al twintig jaar mijn beste vriend, haar kaak op het raam zal herkennen, de vorm van haar geplette borsten. Ik probeer zijn aandacht op mijn gezicht te houden. We praten over het weer, over de politiek en over een ander bevriend koppel dat op scheiden staat. Ik knik, zeg wat er verwacht wordt, maar het boeit me niet. Ik heb andere vragen. Ik wil vragen hoe het tussen hen twee gaat. Of hij iets vermoedt. Of ze bij elkaar blijven. Haar wil ik vragen of het iets eenmaligs was. Ze heeft nooit geantwoord op mijn berichtjes. Ze praat rustig mee, ik probeer haar lichaamstaal te lezen, maar het is alsof ze beweegt in een andere taal.
Ze blijven een uur en een uur lang ben ik kortaf, maar niemand vindt dat verdacht. Ik ben nooit de prater van de vriendengroep geweest. Ik ben de luisteraar. Bij mij mag je luid zijn, bij mij mag je alles zijn. Ik ben trots op mezelf dat ik maar één keer het woord 'raam' gebruikte, terwijl ik 'kamer' wilde zeggen. Hij ziet het voor een verspreking, zij moest iets te luid lachen. Wanneer ze aanstalten maken om te vertrekken, wil haar man nog even naar het toilet en ben ik plots alleen met haar. Ik hoop dat ze over het raam begint. Ik hoop dat ze niet over het raam begint. Ik weet niet wat ik wil.
Ze steekt van wal over een verre neef van haar die in het nieuws was met een schandaal. 'Hij ging naar seksfeestjes,' zegt ze. 'Je weet wel, partnerruil, orgieën en zo.' Ik antwoord dat dat toch zijn leven is, dat niemand daar iets mee te maken heeft. Ze kijkt gefixeerd naar de vlekken op het raam. Ze staat op en loopt ernaartoe. 'Hij hield er blijkbaar ook van om bekeken te worden. Net als wij.'
Ze staat nu vlak voor het raam, spreidt haar benen lichtjes en legt zachtjes haar handen op haar handen op het raam en sluit haar ogen. Haar kont steekt ze naar achter als uitnodi- ging. Haar borsten duwt ze tegen haar glazen borsten, haar buik maakt de pannenkoekenvlek groter. Ik voel opwinding, stress en doodsangst tegelijk. Ze beweegt met haar heupen heen en weer, ze berijdt het raam. Ik kijk verschrikt van haar naar de kinderen en terug, maar die zitten duidelijk in Legoland, daar zijn geen ouders en geen raampoezen die schunnige bewegingen maken. Ze bouwen aan hun ideale huis, dat van de zoon hoog en volledig rood, dat van de dochter geel met blauw en laag bij de grond, een bungalow, zoals dit huis.
Lees ook: &C's Sexy Schrijfwedstrijd: verhaal 3
Terwijl ze het raam berijdt, vertelt ze rustig verder over het schandaal, de details die ze heeft gehoord, de foto's die gelekt zijn. Haar adem stokt steeds wanneer ze haar heupen naar voren stoot. O mijn God, ik wil naar haar toe lopen, mijn kruis tegen haar jurk aanduwen. In haar. In haar. Ik grijp me vast aan het leer van de bank. Bijna sta ik op, maar dan hoor ik de spoelknop in de badkamer. Zij springt op, draait rond op één been en duikt giechelend weer op haar plaats naast mij. Ik leg vlug een kussen over mijn broek om mijn erectie te verbergen.
Haar man komt zijn handen afdrogend aan wat keukenpapier de kamer binnen en kijkt ons aan alsof we iets aan het bekokstoven zijn. En nog voor hij iets kan vragen, zegt ze dat we zijn verjaardagscadeau aan het bespreken zijn. Dus dat hij misschien alvast met de kinderen in de auto moet gaan zitten, zodat we er nog vijf minuten over kunnen kletsen? Ze kijkt me niet aan. Ik durf haar niet aan te kijken. Ik denk: kan ze nog duidelijker zijn? Hoe dik ligt dit erbovenop? Maar niemand verdenkt ooit onze Piet, want Piet heeft geen seks. Piet heeft geen piet. Piet is een echte vriend. De kinderen willen hun lego nog opruimen, maar ik verzeker hen dat ik dat straks zelfs wel zal doen.
Wanneer we de autodeuren horen dichtvallen, spurten we naar het raam en geven de raamtekening een extra paar handen, een voorhoofd en zelfs een knie erbij.
En, loeiheet gekregen? Is dit je favoriet? Tijd om te stemmen! Dat kan hier.
De winnaar wint een contract (!) bij A.W. Bruna Uitgevers – een van de grootste uitgevers van Nederland met bestsellerauteurs als Suzanne Vermeer, Brené Brown en Esther Perel en talentvolle debutanten als Kimberley Klaver, Martine Bakker en Chanel Matil Lodik.