Tuğrul (31): 'Met driehonderd euro op de bank startte ik m'n bedrijf Frisse Kater. Na je feestje kwam ik schoonmaken en ontbijt bezorgen. Het was zwaar, ondankbaar werk. Mensen zeuren om de gekste dingen: had je hun hele woning blinkend schoon gemaakt, gingen ze over de rooie omdat je ook een statiegeldfles had weggegooid. Studenten vond ik de lastigste groep. Vieze huizen, hoge verwachtingen, weinig te besteden en vaak heel neerbuigend: 'Jij bent maar een schoonmaker.' Terwijl ik ook gewoon een master op zak heb.

Lees ook: 'Ik had stinkend rijk kunnen zijn als ik alle drugs had verkocht'

Na twee jaar buffelen wist ik: dit moet anders. Ik werkte te hard en verdiende te weinig. Maar ja, ik kon niet opeens driehonderd euro per uur gaan vragen. De ommezwaai kwam nadat ik ergens onder het mom van 'feestschoonmaak' werd ingehuurd waarbij de keuken onder de rode vlekken zat en het raam was gebroken. Ketchup? Ongeluk? Leek me niet. Plotseling kwam er een zwaargewonde jongen binnen. Zijn oogbal hing half uit z'n oogkas. Ik wist meteen: dit was geen huisfeest, maar een vechtpartij. Thuis googelde ik op 'bloed opruimen'. Zo ontdekte ik de wereld van crime scene cleaning. Interessant, want je kunt er een stuk meer mee verdienen dan met schoonmaken. En tja, wat maakt het uit of ik de ranzigheid van studenten schoonmaak of bloed?

Heel veel, weet ik nu, zes jaar later. Het zijn heel ander soort klanten en situaties. Ik maak schoon na bloederige suïcides, maar poets ook zwaar vervuilde huizen van mensen die drie weken na overlijden pas zijn gevonden. Ziekte, verwondingen en emotioneel trauma liggen op de loer. Het ergste vond ik een bad vol poep: honderdvijftig kilo aan menselijke ontlasting. Al was de 2.500 kilo rottende kip die ik afgelopen hittegolf uit een kapotte koelcel haalde ook geen pretje.

Lees ook: En wéér een nieuwe hulp: 'De een is onbetrouwbaar, de ander te sloom'

Toch is er niets wat ik niet zou schoonmaken. Nou ja, soms word ik gebeld door iemand en denk ik: dit klopt niet. Dan vraag ik door: 'Oké, er is bloed in je badkamer, wat is er gebeurd? Zelfdoding? Overlijden?' Als mensen geen duidelijk antwoord kunnen geven, sla ik de klus af en als ik het écht niet vertrouw, bel ik de politie. Veiligheid vind ik heel belangrijk. Ik ruim niet zomaar 'effe' wat op. Van één spetter bloed of ziekteverwekkend aerogeen kun je al hiv, tuberculose of herpes krijgen. Vroeger wilde ik na elke klus douchen. Inmiddels vertrouw ik op mijn beschermende kleding.

Of ik dit werk leuk vind? Nah. Ik zou niet zeggen dat ik plezier beleef aan het opruimen van andermans restanten, maar het geeft wel voldoening dat ik mensen écht kan helpen. Ik zie heel schrijnende gevallen. Mensen die alles op de rit hadden – tot een jetsetleven aan toe –, maar door een ongeluk, de dood van hun vrouw, het verlies van hun baan of wat dan ook zo'n klap krijgen dat ze zichzelf en hun woning totaal verwaarlozen. Dit werk heeft me geleerd dat dit echt iedereen kan gebeuren. Ja, zelfs mij. Al doe ik thuis wel alle vuile klusjes. Mijn vrouw en ik proberen ze te verdelen, maar over het algemeen maak ik meer schoon. Ik erger me ook sneller aan vuil. Na het koken wil ik het fornuis direct schoonmaken, meteen afwassen na het eten en als de tafel iets te stoffig is, haal ik er een doekje over.'

Wil je meer bizarre schoonmaakverhalen lezen? Je vindt de hele portrettenserie 'Geen vuiltje aan de lucht' in &C's meinummer, dat nu in de winkels ligt en te bestellen is in &C Webshop.

*Noot: Hiv is niet overdraagbaar door de lucht of bloed- op huidcontact. Tuğrul komt door zijn werk in extreme situaties terecht waardoor hij extra oplettend is en in dat kader beschermende kleding draagt. Op de website van de hiv vereniging staat helder uitgelegd hoe hiv wel en niet wordt overgedragen.