Monique (40, midden): 'Bianca en ik kennen elkaar al van kleins af aan, uit de buurt. Ik vroeg haar of ze buiten kwam spelen.'

Bianca (38, links): 'Ik dacht dat ze mijn oudere zus bedoelde, maar nee: ze wilde met mij spelen.'

Fiona (41, rechts): 'Ik leerde Monique pas later kennen, via mijn ex, toen we zestien waren. We komen allemaal uit de Zaanstreek, maar Monique is de verbindende factor.'

Monique: 'Klopt. Toen we begin twintig waren, werden Fiona en ik weer wat hechter. Sindsdien zijn we een drietal. Eigenlijk waren we een viertal, maar de vierde is niet lang geleden verhuisd naar haar geboortedorp aan de ­andere kant van het land. Dat contact is verwaterd. Hoewel jij haar nog steeds spreekt, toch Fiona?'

Fiona: 'Ja, ik heb nog ­contact.'

Lees ook: Zij hebben een matchende tattoo: 'Ik weet dat dit voor altijd is'

Monique: 'Toen het idee geopperd werd om een tattoo te laten zetten, had ik ook wel het idee dat zij dat het minst zag zitten. Ze reageerde niet heel enthousiast.'

Fiona: 'Ik kwam met het idee voor de tattoo, het leek mij een mooie manier om onze vriendschap te bezegelen. We zijn best wel sterk met elkaar.'

Monique: 'Ik heb meteen Pinterest afgestruind. We wilden een infinity-­teken, maar niet zo’n standaardversie. Vandaar dat we dit hartje hebben gekozen. Net even anders.'

Bianca: 'Iedereen was het er meteen mee eens. Ook met de plek. Het is voor ons allemaal niet de eerste tattoo, dus de drempel was niet zo hoog.'

Fiona: 'Spijt zal ik nooit krijgen. Ook niet als de vriendschap zou eindigen. Weglaseren? Nooit. Dit hoort gewoon bij ons. Als er nog een vriendin bij zou komen, zou zij niet dezelfde tattoo mogen, hoor. Deze is van ons drie.'

Het hele interview met Bianca, Monique en Fiona lees je nu in &C 'Vrienden voor het leven (of voor even)' en op Blendle. Wil je geen &C meer missen en profiteren van leuke extra's, word dan hier abonnee.