Tamara (39): 'Mijn moeder overleed in 2017. Waarschijnlijk een geklapte aorta. Van de ene op de andere dag was ze er niet meer. Ik was ontroostbaar. Kerst was een paar maanden later, ik zag er als een berg tegenop. Mijn moeder hield van kerst en was van de tradities: gourmetten, cadeaus voor iedereen en het hele gezin kreeg een staatslot voor oudejaarsavond. Elk jaar weer. Na de dood van mijn moeder was kerst totaal anders. Ik vierde kerst en oud en nieuw met vrienden, want de band met mijn vader is nooit heel goed geweest, hij heeft een alcoholprobleem. Op 31 december 2017, vijf minuten voor sluitingstijd, besloot mijn vader naar de winkel te gaan om staatsloten te kopen. Hij kreeg een ingeving en kocht voor ieder van ons een lot, om de traditie van mijn moeder toch voort te zetten.

Lees ook: Esluna is porno-actrice: 'Ik krijg doodswensen in mijn DM'

Even na middernacht belde ik mijn vader om hem een gelukkig nieuwjaar te wensen. Hij zei: 'Tam, je bent miljonair!' Natuurlijk geloofde ik er niks van. Hij was vast weer dronken. Mijn broer geloofde hem ook niet en zou naar mijn vader gaan om te kijken of het klopte. Niet veel later zat ik op de wc, met mijn panty op mijn enkels, toen mijn broer belde. Hij huilde. 'Tam, het is echt waar. Je bent multimiljonair. Je hebt tien miljoen gewonnen. What the fack!' Nu huilde ik ook. Niet van geluk, het geld kon me op dat moment niks schelen. Ik was vooral verdrietig en zei: 'Ik hoef dat geld niet, ik wil mama terug.'

Pas toen ik het lot zelf in handen had, begon het nieuws langzaamaan te landen. Maar ik kon het nog steeds nauwelijks geloven. Tien miljoen. Belastingvrij. Ik belde en appte meteen een paar goede vrienden. Mensen die dichtbij me staan. Ik vertrouwde hen om het nieuws mee te delen, voelde me ook niet bezwaard, want ik wist dat ze blij voor me zouden zijn. Mijn enige zorg was dat ik het winnende lot zou kwijtraken. Of nog erger: dat-ie gestolen zou worden. Mijn ex-vriend, met wie ik goed contact had, berichtte ik ook. We hadden een weddenschap afgesloten. Ik riep altijd dat ik voor mijn vijfendertigste  miljonair zou zijn. Ooit had ik een visioen gehad: ik zag mezelf de jackpot winnen bij zo'n Amerikaanse fruitautomaat. Mijn ex-vriend verklaarde me voor gek, net als mijn vrienden die ik ook over mijn visioen had verteld. Mijn ex-vriend zei: 'Als jij ooit miljonair wordt, loop ik in een konijnenpak door het centrum.' Dus appte ik hem: 'Haal je konijnenpak maar van zolder.'

Zes nullen op de bank
'Een paar dagen later stond het op mijn bank: een tien met zes nullen erachter. Ik zat op mijn internetbankieren-app en bleef maar naar dat getal staren. Het gaf een heerlijk gevoel, maar het was tegelijkertijd ook bizar en onwerkelijk. Kort daarna werd ik 35. Ik trakteerde mijn beste vrienden op een weekend Lissabon. Het was één groot feest. 's Ochtends liepen we al de polonaise in het vliegtuig. We gingen meteen aan de champagne. Mensen vonden het heel grappig. Die dachten dat we een vrijgezellenfeest hadden ofzo. Ik heb vrijwel het hele weekend betaald: we hebben lekker gegeten, veel gefeest, gezien, gedaan en geshopt. Ik weet nog dat ik in een brillenwinkel stond, een Ray Ban-zonnebril zag en twijfelde of ik 'm wilde kopen. Het was toch best een dure bril. Na even wikken en wegen kocht ik 'm. Zonde, want later ben ik 'm verloren.

Lees ook: Leena zit in een rolstoel: 'Ik wil vooroordelen omverwerpen'

Toen ik officieel stopte met werken, ben ik drie weken met mijn tante, de zus van mijn moeder, gaan reizen. Ze had veel betekend voor mijn moeder en heeft veel voor mij gedaan na haar overlijden. Ik vroeg haar welke droomreis ze nog wilde maken, ze wilde naar de Kleine Antillen. Ik trakteerde haar op die reis. Samen hebben we daar de as van mijn moeder uitgestrooid. Hoe emotioneel en mooi die reis ook was, sommige familieleden dachten daar anders over. 'Waarom mag jij wel mee en wij niet?' hadden ze mijn tante gevraagd. De afgunst droop ervanaf. Mijn tante vond het vreselijk. Ze kwam naar me toe en zei dat ze wel 'dagen kon janken' en dat ze zich nog nooit zo rot had gevoeld. Voor ons betekende de reis alles, maar sommigen dachten – zo leek het – alleen maar aan het geld. Regelmatig kreeg ik steken onder water, het was de toon waarop mensen dingen zeiden. Sommigen speelden alsof ze blij voor me waren, maar vaak was het nep. Ik voelde de jaloezie. Dat maakte me verdrietig. Natuurlijk was mijn leven veranderd, maar mijn leven draaide niet alleen om die geldprijs. Ik was ook gewoon nog Tamara.'

Het volledige verhaal van Tamara lees je in het juninummer van &C 'Oh, oh, libido' dat je hier kan bestellen en nu in de winkels kunt vinden.