Lastig voor Sanne. Haar zwarte dag kiezen. Er waren er twee en die kun je eigenlijk niet los van elkaar zien. Ze vertelt erover gekleed in een wijde trui met afbeeldingen van Mickey Mouse erop. Haar dreumestweeling doet een dutje. Godzijdank is alles goed nu. Anders dan in 2018. In dat jaar waren Sanne en haar vriend al een poos aan het proberen om zwanger te worden. Tot het eindelijk lukte. Zwanger van een meisje. 'Ik had natuurlijk wel gehoord van miskramen in de eerste weken van de zwangerschap, maar dat er later in de zwangerschap ook nog zo vaak dingen niet goed kunnen zijn, daar was ik me niet van bewust.' Toch was dat wat er gebeurde. Vier maanden na de verwekking beviel Sanne van een dood kindje. 'Niet alleen raakte ik mijn baby kwijt, maar ook alle dromen en verwachtingen die ik had, de toekomst die we voor ons zagen en die we al aan het plannen waren. Ook dat was verloren gegaan.'

Lees ook: Perspraat #105: 'De kraamhulp had dit in 40 jaar nog nooit gezien'

Er waren het trauma en de rouw, maar ook de angst. 'Ik had slapeloze nachten. Het was al zo moeilijk geweest om zwanger te worden, ik was al vierendertig, ik vreesde dat het nooit meer zou lukken, of áls het nog eens zou lukken, dat het dan niet goed zou gaan.' De bevalling luidde een donkere tijd in. Een mensje van vier maanden oud, met alles erop en eraan. 'Dolly hebben we haar genoemd. We hebben haar begraven. Mijn vader timmerde een kistje van heel speciaal hout dat hij had bewaard voor een bijzondere situatie.' 

Dit alles speelde zich af tijdens de opnames van Zomer zonder mama, een film geregisseerd door Sanne. 'Ik focuste op dat werk. Het bood houvast.' When it rains, it pours. Amper twee weken na de bevalling van Dolly kreeg Sanne een tweede nachtmerrie te verduren. 'Een vriendin stuurde me een nieuwsartikel. Ze zei: dit gaat over Wouter.' Wouter van Luijn was haar filmeditor. Hij werkte aan de film die werd gedraaid en was ook verantwoordelijk voor de montage van Sannes voorgaande film. In het artikel stond dat hij was overleden. Op Mallorca, waar hij met zijn vader op vakantie was, werd hij door vijf man in elkaar geslagen. Hij stierf aan het letsel. 'Een paar dagen eerder, op de ochtend van de dag waarop hij naar Mallorca zou vertrekken, zaten we nog samen te huilen op zijn bank, vanwege Dolly. Hij was een supergetalenteerde editor, maar vooral een dierbare vriend.'

Lees ook: Melissa Drost: 'Alles in mij zei: ze willen jou niet'

Sanne was in shock en ontroostbaar. 'Hij was er ineens niet meer,' zegt ze met natte ogen, vechtend tegen de tranen. 'Hij was een van de allerliefste en goedaardigste mensen die ik kende. Dat dit juist hem moest overkomen is onbevattelijk.' Het verdriet om Dolly en het verdriet om Wouter waren nu onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een periode van diepe rouw. 'En tegelijkertijd plaatste Wouters dood het overlijden van Dolly in perspectief.' Sanne deed het enige wat ze kon doen. Een prachtige film maken. Ook voor hem.

Benieuwd naar Sanne's meest roze dag? Daarover lees je in het juninummer van &C Magazine 'Oh, oh, libido'. Het nummer ligt nu in de winkels en is te koop in &C Webshop.