Nazrien: 'Als je geen man of kind hebt, lachen ze je uit'
Nu in &C: Kinderen komen op Nazrien Ozir (45, single) af als bijen op honing, maar een kinderwens heeft ze nooit gehad. Hoezeer haar familie ook pushte.
Nazrien: 'Mijn jeugd was traumatisch, daar heb ik veel angsten aan overgehouden waar ik nu nog steeds mee worstel. Sinds mijn elfde kamp ik met menstruatieklachten; in 2015 werd endometriose vastgesteld. Ik heb nooit een relatie gehad waarin ik dacht: met jou wil ik wel een kind. Ik ben het oneens met de manier waarop veel kinderen binnen de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap worden opgevoed. En ik heb nooit rammelende eierstokken gehad. Kortom: er zijn veel factoren waardoor ik geen kinderen wil, dat is niet in één reden te vatten. Nou ja: just life happening, misschien. Ik voel me gelukkig en vrij. Zoals Nietzsche zei: 'Vrijheid is de wil om verantwoordelijk te zijn voor onszelf.' Zo ervaar ik het: ik ben blij dat ik de verantwoordelijkheid heb genomen om geen kinderen te krijgen.'
Lees ook: Janneke is bewust kinderloos: 'Ben ik dan egoïstisch?'
Het 'perfecte' plaatje
'Mijn Surinaams-Hindoestaanse familie snapt dat niet. Er wordt nooit gevraagd of je als individu een gelukkig bestaan hebt. Geluk wordt gekoppeld aan allerlei externe factoren: een man, een kind. Als je die niet hebt, lachen ze je uit. 'Je bent al achttien! Wanneer gaan we roti kip eten?' Dat betekent: wanneer is het feest? Oftewel: wanneer ga je trouwen en krijg je kinderen? Elk jaar werd het gevraagd. Tot mijn veertigste. Toen kreeg ik een burn-out, werd ik arbeidsongeschikt verklaard en konden mijn bemoeizuchtige tantes zich er eindelijk bij neerleggen. Of in ieder geval: stoppen erover te praten. Ik heb altijd maling aan dat 'perfecte' plaatje gehad. Grotendeels omdat ik in mijn omgeving zie dat het helemaal niet zo perfect is. Veel huiselijk geweld, alcoholmisbruik en kinderen die het gros van de tijd bij opa en oma worden gedumpt. Die opa en oma spreken slecht Nederlands, lezen niet voor, gaan niet met hun kleinkinderen naar buiten en dus zit zo'n kind de hele dag thuis Telekids te kijken. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen in de gemeenschap, maar wel voor veel. Hoe dan ook is het voor mij een reden om me niks aan te trekken van hun meningen. Taboe of niet, ik doe liever wat ik zelf wil en laat me niet leiden door hun schaamtecultuur.'
Benieuwd naar het hele verhaal van Nazrien? Het hele interview lees je in de nieuwste &C 'Kinderen veranderen alles', die nu in de winkel ligt, of lees het artikel hier op Blendle. Je kunt het nummer ook hier bestellen.