Kimberley: 'Toen ik achttien werd, begon ik met rijlessen. Ik verheugde me er al jaren op. Ik was een enorme autofan, had een abonnement op TopGear Magazine en had mijn droomauto al uitgezocht. Ik bleek niet zo getalenteerd als gehoopt, maar het lessen ging best aardig. Mijn theorie haalde ik in één keer. Bij het rijexamen ging het mis. Ik was bloednerveus en zakte. Prima, dacht ik, dat gebeurt zo veel mensen. Maar de keren daarna lukte het ook niet. Na drie keer zakken doe je staatsexamen, het loser-examen, zoals mijn instructeur het noemde. Het ging van kwaad tot erger. Mijn ouders betaalden alles, dus ik voelde me elke keer schuldiger. Toch bleven ze me aanmoedigen. Toen ik zelfs op het faalangstexamen zakte op – ja, echt – faalangst, dacht ik: dit komt nooit meer goed. Van de huisarts kreeg ik bètablokkers tegen de stress. Door de zenuwen was ik daar iets te scheutig mee. Mijn vijfde examen deed ik compleet stressloos, toch zakte ik. De zesde keer werd er ingegrepen. Het is klaar, dacht ik. Maar de examinator – een vrouw die gezellig kletste over yoga en 'je flow vinden' – zei achteraf: 'Je moet nog even oefenen, maar je bent geslaagd.' Mijn ouders waren zó blij, ze hebben meteen de champagne koud gezet en de hele familie uitgenodigd.'

Lees ook: Bart liet zich op zijn 30e steriliseren: 'De arts vond me te jong'

Onzeker
'De eerste keer dat ik daarna in de auto stapte vond ik doodeng, maar lang niet zo eng als de examens. Toch kreeg ik rijangst. Die werd vooral veroorzaakt doordat niemand bij mij in de auto durfde. Eerst vond ik de wegpiraatopmerkingen nog wel grappig en handig: ik hoefde nooit de bob te zijn. Maar na een tijdje voedden ze mijn onzekerheid zo erg, dat ik echt niet meer durfde. De druppel was een totale black-out: op de snelweg, in de stromende regen, wist ik niet meer hoe de ruitenwissers werkten. Ik dacht: misschien hebben ze wel gelijk, is Kim achter het stuur inderdaad bloed aan de muur. Ik begon smoesjes te bedenken: het ov is fijner, een auto in Amsterdam te duur. Voor ik het wist reed ik al zes jaar niet meer, terwijl het me enorm belemmerde.'

Benieuwd naar het hele verhaal van Kimberley? Het hele interview lees je in de nieuwste &C 'Nieuwe ronde, nieuwe kansen', die nu in de winkel ligt. Je kunt het nummer ook hier bestellen.