Judith (42): ‘Ik emigreerde naar Londen met de intentie om daar voorgoed te blijven. Ik had alles in Nederland opgezegd, kocht een appartement in Londen en had een vast contract getekend bij een grote multinational. Ik was volledig gesetteld, dompelde me onder in de Engelse cultuur en had veel vrienden. Het was echt een feest.

Lees ook: Als emigreren tegenvalt: Ilona miste haar kroketje uit de muur

Maar na een tijdje werden de cultuurverschillen steeds duidelijker. Het verschil tussen arm en rijk is groot. In Engeland heerst de tendens dat geld moet rollen. Nu ben ik niet vies van uitgeven, maar de meesten werken zich er in de schulden en hebben soms wel tien creditcards om hun kosten te kunnen bolwerken. Ik ben veel te calvinistisch voor zulke praktijken. Ik ben opgevoed met het idee dat je eerst moet sparen voordat je geld uitgeeft en niet andersom.

Natuurlijk miste ik mijn familie, maar ik miste ook gewoon zoiets simpels als een boterham met pindakaas. In Engeland heb je veelal kleffe, voorverpakte broodjes met mayonaise erop, zo’n broodje dat je in Nederland bij een tankstation koopt. Veel voedsel is geprepareerd, met nul vezels, veel koolhydraten en weinig groenten. Ik kwam wel vijftien kilo aan. Daar had ik niet per se last van, veel mensen zijn daar iets voller, maar gezond was het ook niet.

Omdat Londen zo groot is, is het normaal dat je een lange reistijd naar je werk hebt. In het begin zat ik elke dag tweeënhalf uur heen en tweeënhalf uur terug in de metro. Hoewel ik dichterbij ging wonen, bleef de afstand groot. Ik begon het te missen om met de fiets naar werk te gaan. Met collega’s of vrienden afspreken doe je ook nooit thuis, maar in een kroeg, ergens in het midden. Omdat je zo ver van elkaar af woont. Het leven speelt zich dan ook veelal af buitenshuis, wat ik jammer vind, want ik kan best een huismus zijn. 

Lees ook: Anne had een B&B in Italië: 'ik bleef maar pizza-avonden organiseren'

Hoe hard je ook je best doet, het is moeilijk om je achtergrond en de normen en waarden waarmee je bent opgegroeid in je geboorteland los te laten. In Engeland heerst een celebritycultuur, ik vind het minder belangrijk wat een bekend persoon uitspookt. De kranten en tijdschriften staan daar vol entertainmentnieuws, in de kroeg is het het onderwerp van de dag. Waar ze het in Nederland steevast over het weer hebben, hebben ze het in Londen over celebrityschandalen. De laatste maanden dacht ik: mensen, doe toch normaal, er zijn belangrijkere dingen. Uiteindelijk was het het missen van mijn familie dat me weer naar Nederland bracht. Na vijf jaar kwam ik terug. Heerlijk, want ik voelde me na al die jaren nog steeds een Hollander. Een nuchtere Hollander. Die zichzelf er zelfs regelmatig op betrapt dat ze graag praat over het weer.’

Alle andere interviews met vrouwen die vertrokken, maar ook weer terugkwamen lees je in het julinummer van &C 'Reis ver, duik diep, kom terug'. Nu verkrijgbaar in de winkel en in de &C Webshop.