Joy Delima: 'Ik was de tweede zwarte vrouw op de toneelschool'
Toen Joy Delima voor het eerst met acteren in aanraking kwam, wist ze: ik wil het podium op. Ze bleek een natuurtalent. Nog voor haar afstuderen was ze genomineerd voor een van de belangrijkste toneelprijzen van ons land. Ze vertelt er nu over in &C.
Joy: 'Toen ik naar Arnhem verhuisde voor de theateropleiding en ik ontdekte dat ik de tweede zwarte vrouw was op die school, ben ik mezelf gaan afvragen wat dat betekende. Dat vraagstuk was de rode draad in mijn onderzoeksproject Stamboom monologen. Een solostuk waarin ik op zoek ga naar mijn roots en wat voor invloed die hebben op mijn leven. In een andere voorstelling waarin ik speelde, Allemaal mensen |Umuntu, gaat het over de geschiedenis van kroeshaar. Vroeger liet ik mijn haar chemisch stijlen, net als veel zwarte vrouwen. Het is een diepgewortelde gedachte in ons collectieve bewustzijn dat kroeshaar niet tot het schoonheidsideaal behoort. Toen ik erachter kwam dat dit met slavernij te maken had – glad haar werd als good hair bestempeld en kroeshaar als bad hair – schoor ik mijn haar af en liet ik het weer groeien. Het is belangrijk dat deze verhalen verteld worden. Het is niet alleen mijn verhaal, maar dat van heel veel mensen.
Lees ook: Meghan Markle deelt haar ervaringen met racisme in een opgedoken video
Toen de Marvel-film Black Panther in de bioscoop draaide, zag ik een meme waarbij mensen voor een abri staan en tegen elkaar zeggen: 'Dus zo voelen witte mensen zich altijd.' Voor zwarte mensen is het niet vanzelfsprekend om zich aangesproken te voelen door een film en het gevoel te krijgen dat zij het zouden kunnen zijn. Ik kan me voorstellen dat zwarte meisjes denken: in de theaterwereld is geen werk voor mij. Hopelijk kan ik ze laten zien dat dit wél mogelijk is. Vernieuwing in de theaterwereld betekent niet alleen klassieke stukken nieuw leven inblazen. Het betekent ook andere generaties aantrekken, verschillende leeftijden en culturen bereiken. En niet alleen mensen zoals ik, die net afgestudeerd zijn, moeten daarvoor de barricade op. Het moet een collectief bewustzijn worden van iedereen in het werkveld. Regisseurs moeten mensen van kleur uit ons vak om advies durven vragen bijvoorbeeld, zodat ze geen belangrijke punten missen als het stuk over een andere belevingswereld of cultuur gaat.'
Lees het hele interview met Joy in de nieuwste editie van &C 'Nu is het mijn beurt', die nu in de winkel ligt. Je kunt het nummer ook hier bestellen of lees het artikel op Blendle. En hé, dat is leuk! Chantal heeft voor Blendle haar favoriete artikelen allertijden geselecteerd, en wij mogen je daarom twee maanden gratis toegang tot Blendle geven! Meer info vind je hier.