Marjan: 'Als jong meisje zei ik al dat ik in mijn eentje een kind wilde krijgen als ik geen man zou vinden. Misschien had ik een voorgevoel? Ik heb een aantal relaties gehad, maar die verliepen allemaal niet prettig. Op mijn 34ste was ik op het punt dat ik klaar was met mannen in de liefdessfeer. Ik had geen zin meer om te wachten totdat er iemand voorbijkwam en dacht: ik ga mijn droom achterna.'

Lees ook: Nathalie werd jong pleegouder: 'Als meisje wilde ik al een weeshuis'

Berry: 'Mijn leven lang wist ik: ik wil vader worden. Maar dat is lastiger als je op mannen valt. Ik heb altijd gedacht: wat doe je een kind aan? Ik vind dat een kind ook een moeder moet hebben. Zo kwam ik uit op de website van Meer dan gewenst, een platform voor LHBT'ers met een kinderwens.'

Marjan: 'Berry zag mijn oproepje, mailde me en er was meteen een klik. Maar we wilden niet over één nacht ijs gaan, dus we hebben afgesproken om elkaar een jaar lang beter te leren kennen. Als dat goed ging, konden we het traject starten.' Berry: 'Twaalf maanden later zijn we zelf begonnen met insemineren. Dat was verrassend genoeg meteen raak. We waren in alle staten, zo blij. Natuurlijk zijn er altijd mensen die hun wenkbrauwen optrekken. Eerst is hij homo, nu wil hij een kind. Moet dat nou? Maar die reacties zijn op één hand te tellen.'

Lees ook: Susanne woont in een caravan: 'Ik wilde alles loslaten'

Marjan: 'De reacties uit mijn omgeving waren heel positief. Wat gaaf en knap dat je dit aandurft. Ik ben iemand die vaak haar eigen weg kiest, dus ik hoor ook vaak: dit past bij jou. Juist omdat ik zo zelfstandig ben, was ik in het begin soms bang dat Berry elke dag zou langskomen. Maar dat bleek totaal niet te kloppen. De balans is heel goed. Er zijn eigenlijk helemaal geen hobbels geweest op de weg naar onze twee kinderen.'

Het volledige verhaal van Marjan en Berry lees je in het aprilnummer van &C 'Huisje, boompje, beestje?' die je hier kan bestellen.