Libido. Li-bi-do. Eigenlijk best een raar woord. Lijkt wel een beetje op een vreemde toonladder. Of op dat liedje uit de jaren negentig, met die blauwe mannetjes. Kennen jullie dat? La da dee, la dee da. Hoe dan ook, ik dwaal af en nu ben ik bang dat ik voortaan altijd aan rare blauwe mannetjes moet denken als ik het woord libido lees. 

Lees ook: Thomas van der Vlugt: 'Ik durf niet vól in een relatie te springen'

Maar nu ik erover nadenk, kun je seks eigenlijk wel vergelijken met een lied. Althans, dat vind ik. Je begint rustig, het intro, en dan begint er eentje te zingen. Dat is het eerste couplet. Dan zwelt het orkest aan (eigenlijk zwelt er iets op, heh heh) en het refrein komt. Eén iemand heeft inmiddels zijn hoogtepunt beleefd. Dit loopt lekker zo. Tijd voor het tweede couplet. Dat is al wat dynamischer dan het eerste. Iets meer drums erin, iets meer ritme, en zo stuwt het naar het tweede refrein. Er wordt alvast wat extra ademgehaald, want ná het refrein komt een instrumentaal stuk en wordt er even met maar één instrument gespeeld. Zodra deze solo klaar is, maken we ons op voor het einde van de song. De klapper is namelijk een zeer lange uithaal qua samenzang, dus daar moet je je even op voorbereiden. De drums hengsten er inmiddels ook flink op los. Dan ineens: shit, drumstok knakt. Effe rust. Even een solo met wat getokkel op de gitaar. Een nieuwe drumstok is geen optie, dus rustig wachten tot de drummer van de band van de schrik bekomen is. Ja, daar is-ie weer. Hup, meteen terug in het zadel, dat is altijd de beste remedie. En ja hoor, daar gaat-ie. Percussie en dirigent zijn back on track. Het einde komt in zicht, alle instrumenten doen mee. En dan, de uitsmijter, de lange uithaal, de samenzang, de zwanenzang, de apotheose. Het zijn lange noten die klinken. Hard, vol, hoog en krachtig. De een wel wat harder dan de ander. Dan: stilte. Uithijgen. Rust.

'Morgen weer repeteren?' informeert de drummer bij de gitarist, terwijl hij zijn drumstok voorzichtig in de hoes stopt.

'Joh, ik lig nog bij te komen van deze sessie,' hijgt de gitarist.

'Geef me even een paar dagen.'

'Ik heb daar niet zo veel last van, wat mij betreft kunnen we elke dag oefenen. Meerdere keren per dag zelfs.'

'Dat weet ik, maar ik heb niet altijd tijd, en trouwens ook niet altijd zin.'

'Dat is wel jammer inderdaad, maar onbegrijpelijk, want we worden steeds beter.'

'Ja? Geen behoefte om verse snaren te bespelen?'

'Nee joh, ik weet precies hoe ik die ene gevoelige van jou moet raken, toch?'

'O, echt wel. En je leert trouwens ook steeds beter het ritme vast te houden.' 

'Alleen moet jij volgende keer iets minder uithalen aan het einde. De kinderen, de buren, snap je? Voordat ze weer aan ons bed staan midden in het refrein.'

'Wie? De buren?'

'Haha. Het blijft wel echt een lekker nummertje, hoor, ook al luisteren we er inmiddels zo'n zestien jaar naar.'

'Ja, maar ik hoor er steeds weer nieuwe dingen in.'

'Maarre, ik wil je iets voorleggen. Gastoptredens? Hoe zou je dat vinden?'

'Wat bedoel je, backing vocals? Of een heel koor?'

'Nou, nee, dat is wat overdreven. Een achtergrondzangeres, of zo?'

'Mwah, ik weet het niet. Been there, done that, en er is altijd wel iemand die dan op een gegeven moment tweede viool speelt.'

'Nee, laat maar. Ik blijf liever de enige die op de kostbare viool speelt.'

'Precies. Nou, kom slapen, André.'

Lees ook: Ik zal nooit in mijn leven een schoonmaakfetisj ontwikkelen

'Hazes?'

'Rieu.'

'Of wil je iets anders doen?'

'Nou, ik wil inderdaad wel even iets anders doen. Tuig het drumstel maar weer op.'

'Serieus?'

'Niks zo veranderlijk als libido. En een vrouw. Op naar de volgende show, maestro! Tik 'm maar af, Jaap!'

'Jaap...?'

'Van Zweden.'

'Ik ga slapen.'