Wonen in een monument
'Veel kijkers haakten af toen ze dit huis wilden kopen. Het is een gemeentemonument dat is gebouwd door een student van Rietveld en heeft een beschermde status. Dat houdt in dat er aardig wat restricties zijn. De haard, wenteltrap en kastenwand in de keuken met doorgeefluik zijn typisch Rietveld en die mag je er niet zomaar uithalen. Dat wilden we ook niet, want zijn modernistische gedachtegoed bevalt ons wel. Het is een kubuswoning met plat dak en veel schuifdeuren, ramen en hoogteverschillen. Heel modern voor een huis dat al 57 jaar oud is, al was de isolering wel gedateerd. We wilden niet blauwbekken in ons nieuwe huis, dus hebben we er drie maanden over gedaan om het woonklaar te maken. Het glas is vervangen, er is een warmtepomp geïnstalleerd en de keuken is ook gerestaureerd.'

Lees ook: Binnenkijken bij Marieke: 'Er gaat niet snel iets weg uit ons huis'

Schatzoeken
'Tachtig procent van onze spullen is tweedehands. Nieuwe meubels kunnen me niet echt meer bekoren. Dat geldt ook voor kleding. Mensen vragen vaak hoe ik altijd wat leuks vind bij de kringloop, maar ik kan het niet uitleggen. Het is een tweede natuur, ik zie meteen of iets klopt of niet. Je moet er wel een beetje oog voor hebben en in Zutphen is het bijvoorbeeld wel makkelijker om schatten te vinden dan in Amsterdam. Marktplaats is ook een hobby van me, al probeer ik er nu wel minder te kopen. Laatst reed ik een halve tank leeg voor een Disneyposter die ik in Breda moest halen, daar had ik achteraf spijt van. Maar ik heb er ook veel goede vondsten vandaan, zoals twee originele en gloednieuwe pigeon lights van Ed Carpenter voor tien euro. Als ik er de volle mep voor moet betalen, is de lol er voor mij af. Toen ik wél een keer een nieuwe vaas kocht van 99 euro, viel er twee weken later een wandplank op. Kapot natuurlijk, ik heb gehuild. Gelukkig zijn onze kinderen geen slopers. We leren ze om met respect met spullen om te gaan. Van winkels als Action en Primark word ik heel ongelukkig. Spullen die na een jaar weer weg worden gedonderd, zijn de verruïnering van de aarde. Ik spreek misschien vanuit een ivoren toren, maar ik hoop dat mensen zich bewuster worden van hun voetafdruk.'

Benieuwd naar het hele interieur van en interview met Marlous? Je leest het nu in &C's meinummer 'Laat je niet gek maken' en op Blendle. Wil je geen &C meer missen en profiteren van leuke extra's, word dan hier abonnee.