Eighties babies herinneren zich vast nog wel zijn tv-programma The Joy of Painting. Binnen ongeveer dertig minuten kliederde de Amerikaanse schilder Bob Ross een te gek natuurlandschap op een doek, onder begeleiding van zijn hypnotiserende stem, indrukwekkende krullenbos en een aantal wijze uitspraken. Maar het komt niet alleen per se door zijn artistieke aanleg en rustgevende toon waardoor er ook 25 jaar na zijn overlijden nog gemiddeld vijfduizend Nederlanders per dag naar zijn programma keken tijdens de eerste coronalockdown. Of waarom er onlangs de eerste Bob Ross-voorstelling ooit in Museum More in Gorssel is geopend en er nog altijd Bob Ross-merchandise – van broodroosters tot leggings – wordt verkocht. Wat dan wel de reden is van deze never ending liefde voor Bob? De vele levenslessen en tegelwaardige quotes die hij er tijdens een lesje natuurschilderen uit gooide. Want daar kunnen we ook nu nog veel van opsteken.

Lees ook: Ieder mens hoopt de hele dag door (ja, ook jij)

'I can't afford to hate people. I don't have that kind of time.'
Bob zette geen haatreacties onder nieuwsberichten over complottheorieën op Facebook en hij werd ook nooit boos op de caissière die per ongeluk zijn ham-kaascroissant twee keer aansloeg. Nu bestond er in die tijd natuurlijk nog geen Facebook, maar al was het er wel dan had Bob echt wel wat beters te doen dan haatzaaien. Landschappen schilderen voor kijkers met een beperking, bijvoorbeeld. Zo heeft hij ooit in een aflevering van The Joy of Painting een schilderij in grijstinten gemaakt, omdat een kleurenblinde man eens tegen hem zei dat hij door zijn aandoening nooit zou kunnen verven, omdat hij de kleuren niet kon zien. 

Bob verfde trouwens überhaupt maar met dertien kleuren, zodat zijn kijkers niet 128 tubes verf hoefden aan te schaffen. En dit is zeker niet de enige goede daad die hij heeft verricht. Bob was zo immens populair dat er op een gegeven moment twee- honderd brieven per dag bij hem op de mat vielen. Als een vaste fan lange tijd niks van zich liet horen, belde hij diegene op om te vragen of alles wel oké ging. Bob bekommerde zich niet alleen om zijn medemens, maar ook om dieren. In zijn tuin bouwde hij een groot hok waarin hij weeseekhoorns opving en verzorgde tot ze weer sterk genoeg waren om de natuur in te gaan. Diehard Bob-fans hebben hem ongetwijfeld meermaals zijn eekhoorn Peapod in de zak van zijn blouse zien stoppen, zodat het beestje kon meekijken als hij aan het schilderen was.

Lees ook: Lisanne verloor haar moeder: 'Ik functioneerde niet meer'

Peapod werd door Bob gered toen hij ongeveer vijf weken oud was, en Bob bracht hem met de fles groot. Denk niet dat Bob daarmee al genoeg karmapunten heeft gescoord. Hij hield namelijk geen rooie cent over van de dertigduizend schilderijen die hij maakte en de 403 afleveringen van zijn tv-programma, omdat hij veel van zijn werk doneerde of weggaf. Hij zag het programma vooral als handige pr-tool voor zijn schilderkits en -lessen, en daarmee verdiende hij naar eigen zeggen genoeg om van rond te komen. Een beetje meer als Bob zijn, zou een hoop minder venijn in de wereld betekenen.

'People look at you like you're a little weird, but, you know, I've always been a little weird. It's no big deal. Everybody who knows me expects that.'
Bob praatte tegen bomen en dieren, en als anderen hem daardoor een vreemde eend in de bijt vonden was hij daar helemaal oké mee. Moraal van het verhaal: Bob accepteerde hoe hij was, ongeacht zijn gebreken en vreemde gewoontes. Hij ging niet mee in wat anderen van hem verwachtten. Zou je ook eens moeten doen; stoppen met te voldoen aan de sociale norm. Je hoeft je niet te schamen omdat je veel bedpartners hebt gehad, je tweede teen veel langer is dan je grote teen, je op hoge toon gepersonaliseerde liedjes zingt voor je kat. Dat anderen dat raar vinden is hun pakkie-an. Waar het om gaat, is dat jij je mankementen ownt. Fuck sociaal wenselijk gedrag, op een paar uitzonderingen na (zonder wederzijdse toestemming iemand aanraken gaat uiteraard veel te ver) moet je gewoon doen waar je zin in hebt. Zing die liedjes voor je kat, ook al staat het raam open en kunnen je buren je horen. Dip die bitterbal in de curry als je dat beter te hachelen vindt dan mosterd.

Benieuwd naar nog meer mooie uitspraken van Bob Ross en welke les daar uit te halen valt? Die lees je in het januarinummer van &C 'Selfcare, hoe doe je dat nou?', dat nu in de winkels ligt, of lees 'm hier op Blendle. Het nummer kun je ook hier kopen in onze webshop.