Vroeger heette het ontspannen, tegenwoordig heet het opladen van je batterij selfcare. Helemaal hip en happening, googel maar. Goed voor miljoenen hits, en ook op Instagram is de hashtag met 36 miljoen berichten knetterpopulair. Logisch: selfcare wordt ons door influencers, lifestylemerken en werk­gevers gepresenteerd als dé oplossing voor ons drukke en stressvolle bestaan. Kamp je met een hoge werkdruk? Abonneer je op onze meditatie­app. Zit je niet lekker in je vel? Koop deze edelstenen. Last van nek­ en schouderklachten? Boek een massage. Selfcare wordt ons aangereikt als de ultieme quick fix: even bijtanken en daarna weer keihard door. Een businessmodel waar bedrijven ondertussen grof geld mee verdienen, want tot rust komen gaat nou eenmaal véél beter met een geurkaars van honderd piek. FYI: de selfcare­industrie is naar schatting 9 miljard euro waard.

Lees ook: Ieder mens hoopt de hele dag door (ja, ook jij)

Influencers maken daar slim gebruik van. In hun met verzor­gingsproducten overladen selfcare­routines benadrukken ze het belang van goede selfcare. Hartstikke nobel, maar ondertussen moet je toch vooral op de swipe­up of shoplinkjes in de beschrij­ving klikken. Als volger en fan wil je geloven in iemands beste bedoelingen (of je prikt er zo doorheen), maar eerlijk is eerlijk: het promoten van selfcare is in veel gevallen niets minder dan het spekken van de eigen bankrekening. Katsjing. Ook werkgevers zien brood in selfcare en leggen medewerkers in de watten met groene smoothies, fitnessruimtes, crèches, meditatiesessies en plantaardige lunches. Met menslievendheid heeft het volgens de Vlaamse psychoanalyticus Paul Verhaeghe weinig te maken: het draait allemaal om het verhogen van onze productiviteit. Gezond en fit personeel betekent namelijk betere resultaten, schrijft Verhaeghe in zijn boek Intimiteit. Selfcare is een verkoopbaar product geworden en wij zijn de koopgrage klant.

Snelcare
Dat is tot daaraan toe, de belangrijkste vraag is: zetten al die dure en mooi verpakte hulpmiddeltjes ook zoden aan de dijk? Je stressvolle baan verandert immers echt niet met een sporadisch avondje me­-time. Als op commando ontspannen überhaupt al lukt. Selfcare heeft weinig zin als het een verplicht nummer wordt, het zoveelste taakje op je to­dolijst: ik móét naar de yoga. Daar wordt een mens niet ontspannen, maar overspannen van. Toch willen we heel graag geloven dat deze 'snelcare' werkt. In onze prestatiemaatschappij moet immers alles een doel hebben. De zoveelste bezigheid waar je goed in moet zijn. En het liefst ook een beetje snel graag, je hebt nog meer te doen vandaag.

Lees ook: Als ik moeder word blijf ik précies dezelfde persoon: yeah right

Selfcare is geslaagd als we min of meer uitgerust de ratrace van alledag weer instappen. O wacht, niet zonder eerst een selfcare­selfie op de gram te hebben geslingerd, natuurlijk. Want op die binnensmondse scheldpartij na was de yogales wel echt súper­zen. Jaja, make that the cat wise. Een foto delen op het medium dat een groot aandeel heeft in de stress die je probeert te ontvluchten, legt de vinger bovendien precies op de zere plek: deze haastige vorm van selfcare kan een zoethoudertje zijn. Een terugkerend ritueel waarmee je de dingen die je stress en pijn bezorgen misschien even ontvlucht, maar vooral in stand houdt. Zonder de onderliggende oorzaak aan te pakken. Een ongelijkwaardige liefdesrelatie, ongezond eetpatroon of een zenuwslopende baan, bijvoorbeeld.

Hoe selfcare dan wél moet? Dat lees je in het hele artikel, te vinden in ons januarinummer 'Selfcare, hoe doe je dat nou?', dat nu in de winkels ligt of te bestellen is op onze &C Webshop. Het artikel kun je ook hier lezen op Blendle.