Weg met die haat
En toen kwam het moment dat ik weer voor die spiegel stond en dacht: waarom sta ik hier zo absurd dicht op? Het lijkt wel alsof ik me expres ruk wilde laten voelen om mijn huid. Waarom ben ik uren aan het zoeken naar nieuwe methodes die toch niet werken? Weet je wat ik in die tijd allemaal had kunnen doen? Ga ik mijn huid m'n hele leven haten? Om een paar deukjes? Ik was het zat. Helemaal zat. Nu is body positivity al een tijdje in, maar ik had die beweging geassocieerd met houden van je rondingen, niet met houden van je huid. Ik denk dat veel mensen dat niet doen. Modellen mogen langzaam een maatje meer hebben in reclames, maar onze huid moet nog steeds perfect zijn en pukkels en rimpels worden weggeshopt.

Lees ook: Wat als je body positive wil zijn en óók een paar kilo's kwijt wil?

Ik vond op internet de cursus How to Make Peace With The Body van Andrea Wachter die ik ging volgen voor de relatie met mijn huid. Het belangrijkste pleidooi van Wachter: je wordt niet ongelukkig van je uiterlijk, je wordt ongelukkig van de gedachten over je uiterlijk. We kennen allemaal wel de vrouwen met rubensfiguur uit de zestiende eeuw die nu zouden worden weggezet als dik. We staan vaak te balen om putjes op onze billen en benen, maar heb je ooit weleens iemand horen zeggen: ik vind de schil van een sinaasappel zo lelijk? Waarom vinden we sommige kenmerken op sommige momenten niet erg, maar op andere momenten wel? Niet doordat iets lelijk is, maar door de overtuigingen die we over iets hebben. Al dan niet door de maatschappij opgelegd.

In het eerste boek van Harry Potter zegt Perkamentus over de bekende bliksemschicht van de tovenaarsleerling: 'Littekens zijn heel handig, ik heb er eentje boven mijn linkerknie en dat is precies de Londense metrokaart'. Oftewel: of je iets kunt waarderen, wordt bepaald door hoe je ernaar kijkt. Ik inspecteerde mijn eigen littekens en dacht: hoe fijn zou het zijn als ik ze met die Perkamentus-bril kan zien? Wellicht heb ik de afdruk van een nog niet ontdekt sterrenstelsel op mijn wang en kan ik een cruciale bijdrage leveren aan de wetenschap, maar ben ik altijd in huilen uitgebarsten toen ik het Nobelprijs-materiaal zag. Zonde.

Lees ook: Hoi hypochonder: dit is waarom je soms acne hebt op latere leeftijd

Wat doen we onszelf aan?
Door de cursus ging ik ook nadenken over de plek die schoonheid heeft in de maatschappij. We hebben op deze wereld heel veel deugden: schoonheid, maar ook kracht, moed, vriendelijkheid, wijsheid, humor en eerlijkheid. Op de een of andere manier hebben we bepaald dat schoonheid belangrijker is dan al die andere deugden. Vooral voor vrouwen. In films, reclames en boeken zijn er nog steeds vooral twee archetypes van de vrouw: die van de zorgzame moeder, maar ook vooral die van de prachtige vamp. Natuurlijk beïnvloedt dat vrouwen en meisjes bewust en onbewust. Maar is schoonheid wel werkelijk belangrijker dan al die andere dingen?

Benieuwd hoe Anouk uiteindelijk leerde om haar huid lief te hebben? Je leest het nu in &C 'Alles voor de liefde' of op Blendle. Je kunt het nummer ook hier bestellen.