Serieus, doe ik dit nu echt? Vol ongeloof zet ik mijn missie op kousenvoeten voort. Het was, volgens mijn dwingende familie, immers echt mijn beurt om de handdoeken op de ligbedden te leggen. De zon is nog in geen velden of wegen te bekennen. Gênant dit! En het wordt nog erger, want zodra blijkt dat ik inderdaad de eerste ben om de felbegeerde bedden aan het zwembad af te plassen, maakt mijn hart een sprongetje. Alsof ik een prijs heb gewonnen. Pff, ja, de internationale schaamteloosheidsprijs misschien. Eén ding is zeker: deze all-inclusivevakantie brengt allesbehalve het beste in me naar boven.

Lees ook: Avontuurvakanties voorbij met kids? Deze ouders bewijzen het tegendeel

Een eyeopener die ik tien jaar geleden opdeed toen ik, met de voltallige familie, mijn all-in-ontmaagding beleefde in Tunesië. Gekooid tussen de marmeren hekken van het Tunis Inn Resort, pulkend aan ons neonroze polsbandje, keken mijn vriend en ik – toen nog kinderloos – met open mond rond. Naar de opgewonden troepen die een kwartier voor opening van het buffet al ongeduldig een rij begonnen te vormen, naar animatieteams die kluwen  kinderen opzweepten en ouders, opa's en oma's die aan het zwembad tevreden hun rosé lieten bijtuiten zodra het ijs enigszins begon te smelten. Nou ja, tevreden... zeg, waarom hadden wij eigenlijk een róze bandje? En niet zo'n gouden unit, zoals die mensen die bij elk glas een snackje kregen?

Kijk, dit is wat een all-insituatie met je doet: je loert – uit verveling – naar een ander en wil dat ook, wat het ook is. En voor je het weet, sta je zelf ook voor dag en dauw handdoekje te leggen en binnensmonds te mopperen dat een ander gezin 'jullie' tafel inpikt. Laten we zeggen: ik kan de rest van mijn leven heel goed zónder deze all-in-Kim. In tegenstelling tot mijn stiefzus trouwens, toch ooit een doorgewinterde avonturier: 'Ja, het is de hel op aarde, maar ja, de kinderen vinden het fantastisch, dus ik schik me in mijn lot.'

Niets voor ons
Vooropgesteld: elke vorm van vakantiestress of -dilemma is een gigantisch luxeprobleem. Maar laten we het hier voor de gezelligheid even bloedserieus nemen: is vakantie op een plek die je zelf omschrijft als 'de hel' nog wel 'vakantie' te noemen? En waar ligt het kantelpunt? Hoever ga je voor het geluk van je koters en wanneer zet je de hakken in het opgespoten zandstrand en gil je: stop, hou op, ik wil het niet! Pedagoog Eva Bronsveld: 'Als je met een groep mensen op vakantie gaat – ook kinderen – moet je geven en nemen. Als je alleen wil doen waarin je zelf zin hebt, ga dan in je uppie op vakantie, of een weekendje samen weg. Natuurlijk dwingt niemand je om naar een plek te gaan die jij vreselijk vindt. Je kunt ook op zoek naar een alternatief waar de rest ook blij van wordt. Vakantie moet voor iedereen leuk zijn.'

Lees ook: Deugniet op de wereld gezet? Hier komt hun stoute gedrag vandaan

Juist, maar in eerste instantie toch vooral voor pa en moe zelf, was de mening van Nadine, moeder van Sam (5) en Noa (3). Toen ze zwanger was van Sam wist ze dat haar vrije, reislustige leven behoorlijk zou veranderen. Maar één ding sprak ze af met haar man: de vakantie bleef van hen – ze zouden nooit een vakantieplek uitkiezen 'puur voor de kinderen'. Nadine: 'Laurens en ik zijn allergisch voor praktische plekken en omgevingen die volledig zijn ingericht op kinderen, zonder verrassingen, waar zo'n homogene massa zich sjokkend verplaatst tussen zwembad, ijskraam, midgetgolfbaan, gourmetstel en terug. Prima dat ze bestaan, maar niet voor ons.' In plaats daarvan vertrok het stel met hun zes maanden oude baby naar Mexico, en reisde later, met een rugzak én een tweede kind door Thailand. Niet ideaal, geeft Nadine toe. 'Het is een hoop gedoe. En het wordt steeds moeilijker. Baby's slapen nog de halve reis, maar met kleuters is dat heel anders, ze willen bewegen en rondrennen. Met name Sam mist zijn vrienden op vakantie. Hij wil spelen, zwemmen en aanklooien in plaats van 'cultuur snuiven' en steeds verkassen. Ik vrees dus dat er een nieuwe fase aanbreekt. Maar zo'n familiecamping of vakantiepark... dat blijven we vertikken.'

Verder lezen? Je vindt het hele verhaal in &C's Zon, zee, zomerboek. Die scoor je nu in de winkels of gewoon in &C the webshop.