1. Zichzelf mama noemen
Tuurlijk, je bent nou eenmaal moeder. De kans is dus groot dat je kind jou mama noemt. Maar over jezelf in derde persoon praten, daar worden wij kotsmisselijk van. Nee, niks niet 'mama' gaat even een fruithapje klaarmaken, je kind snapt ook heus wel dat je een banaan gaat prakken als je gewoon over jezelf in eerste persoon praat. Alsof deze trek nog niet erg genoeg is, lopen er ook nog moekes rond die hun partner steevast papa of mama noemen, zelf als hun kind in geen velden of wegen te bekennen is. Niet meer doen. Echt niet.

Lees ook: Als ik moeder word blijf ik précies dezelfde persoon: yeah right

2. Alle woorden verkleinen
Je koter vragen of-ie de centjes wil geven bij de kassa in de supermarkt en hem of haar de handjes met een zeepje laten wassen nadat-ie op het potje is geweest: gek genoeg ga je spontaan woorden verkleinen als je een kind hebt. Naast dat verkleinwoorden bloedirritant zijn, voelt het ook nogal denigrerend om achter elk woord dat met je kind te maken heeft -je te plakken. Nee, je kind heeft geen schoentjes of poppenhuisje. Het is gewoon een volwaardig mens met schoenen en speelgoed. Behandel je kind dan ook zo.

3. Vier octaven hoger praten
Ken je dat filmpje van Loes Schnepper waarin ze zogenaamd haar kleinkind aan de lijn krijgt en meteen tig octaven hoger begint te lullen? Daarin kaart ze heel terecht een irritatie van menig mens aan: namelijk dat iedereen ineens zo hoog gaat praten tegen een kind. Het is een feit dat jonge mensen hoge tonen goed kunnen horen, maar dat betekent niet dat je tegen elke peuter zo'n toon op hoeft te zetten. Gewoon niet doen. Nergens voor nodig. 

4. Opscheppen over drink- en slaapgedrag
Op verjaardagen of als je haar tegen het lijf loopt in de supermarkt: er zijn van die moeders die elke gelegenheid aangrijpen om op te scheppen over hoe goed haar kind wel niet drinkt en doorslaapt. Natuurlijk ben je ervan overtuigd dat je zoiets nooit zelf zou doen, tot je je realiseert dat je vol trots loopt te verkondigen hoe goed je kind drinkt en slaapt. Oh.

5. Een wedstrijdje wie de zwaarste bevalling had
Blijkbaar is het de moeite waard om onderling de strijd aan te gaan wie de meeste hechtingen, medische attributen en pufuren nodig had om een kind op de wereld te zetten. Moeders die geen zware bevalling hebben gehad tellen niet mee, want je bevallingsverhaal mag alleen gedeeld worden als je minstens bent ingeknipt en er een vacuümpomp aan te pas is gekomen. Hou toch eens op met die onzin, bevallen is hoe dan ook ruk. Of het nou met of zonder pijn en moeite ging.

6. De strijd wie het langst borstvoeding geeft
De ene moeder schept op over haar kind dat tot het vierde levensjaar nog de borst kreeg, de ander vindt dat ze geluk heeft dat haar baby broccoli al lekker vond na vijf maanden. Dat elke moeder doet waarvan zij denkt dat het het beste is doet er blijkbaar niet toe. Je doet pas mee als je kind minstens een halfjaar borstvoeding heeft gekregen. En zelfs dan is er nog onderlinge strijd over wie het het langst volhield.

Lees ook: In je genen: 6 momenten waarop je net je moeder bent

7. Sociale media volspammen
Je bent retetrots op jouw kroost, en terecht. Maar je social media-accounts zijn nog altijd jouw profielen, en niet die van je kind. Je Facebook-naam veranderen in die van je kind, je kinderen in je bio zetten op Instagram of de geboortedatum in je WhatsApp-status zetten is dus behoorlijk overbodig. Tel daar de tien foto's per dag van het kind in kwestie bij op, en je volgers ergeren zich gegarandeerd aan jouw gedrag.