Een kleine waarschuwing vooraf: geniet jij intens van je vrije dagen met je baby? Wil jij een tweede kind zodra de eerste kan kruipen, omdat je ‘dat kleine’ zo leuk vindt? Vind je het grenzen aan kindermishandeling als ouders hun baby naar de opvang brengen terwijl ze een vrije dag hebben? Good for you, maar dan kun je beter doorbladeren naar het volgende verhaal. Dit verhaal is voor ouders voor wie een dag thuis met de baby soms wel vijf keer zo lang lijkt te duren als andere dagen. Voor ouders die hun moeder weleens huilend hebben opgebeld om te vragen hoe zij dat vroeger in godsnaam deed, zo’n hele dag thuis met een kind. Die hun drie maanden oude oogappel voor een scherm zetten in de hoop dat ze daarmee weer een kwartier tijd kunnen doden. Zo’n moeder was ik namelijk. Man, wat duurden die mamadagen met baby lang. Met mamadag bedoel ik trouwens de dagen dat je niet werkt omdat je thuis op je kind past. Vrije dag dekt de lading niet, dan begrijpen je kinderloze collega’s immers niet dat het met uitrusten niets te maken heeft, die vrije dag van jou.

Lees ook: Hoe voorkom je dat je zo'n overbezorgde k*tmoeder wordt?

Wat nou gewoon?
Ik geef eerlijk toe: ik kan best onzeker worden op alle ik-geniet-van-mijn-dag-thuis-met-de-baby-moeders. Zelfs jaloers. Want waarom kon ik niet genieten van mijn mamadag? Misschien lag dat wel aan mij. Ik had duidelijk weinig talent in babymoederen. En dan is het soms pijnlijk om ouders er wel in te zien uitblinken. Dat werd opnieuw duidelijk toen ik voor dit artikel een oproep op Facebook zette. Ik vroeg naar andermans ervaringen met lange mamadagen en tips om een baby te entertainen. De reacties brachten oud-trauma naar boven. ‘Een baby hoef je helemaal niet te entertainen. Die draag je in de draagdoek, doet gewoon mee met wat jij doet en vindt alles prima.’ Nou, bedankt voor de tip, maar mijn baby had dus ‘gewoon’ een pesthekel aan die draagdoek en wilde ‘gewoon’ niets wat ik wilde doen (hangen op de bank). Blijkbaar is dat iets waar Mijke – reageerder op mijn Facebook-oproep – zich niets bij kan voorstellen: ‘Hoe bedoel je entertainen? Baby’s vermaken toch zichzelf? Volgens mij is dat normaal. Kinderen hebben een intrinsieke motivatie om de wereld te ontdekken. Daarvoor hebben ze geen ouders nodig die constant entertainment bieden. En als het goed is, heb je als ouder ook een natuurlijke drang om met je baby te interacteren.’ Het is vast goedbedoeld, maar iemand zoals ik – die nul talent in babymoederen heeft – kan wel janken na zo’n reactie. Abnormaal is het dus als je je wanhopig afvraagt hoe je die mamadag in godsnaam doorkomt. Abnormaal dat je je ‘natuurlijke drang om met je baby te interacteren’ vervult en dan denkt: wat ga ik nu met de overige driehonderd uur in de dag doen? Als ik me niet al een waardeloze ouder voelde doordat ik de dagen met baby zwaar vond, zou ik na die input van Mijke bijna mijn hoofd in het fornuis steken.

Lees ook: Echte moeders geven borstvoeding, toch?

Ongeschikt als moeder
Tien jaar na de onzekere babytijd twijfelde ik door de ‘gewoon’-moeders op Facebook weer opnieuw aan mezelf: lag het dan toch aan mij? Ben ik ongeschikt als moeder, omdat ik tegen de muren vloog tijdens die mamadagen? Nee, besluit ik. Ik ben een top-moeder. Altijd al geweest. Maar een hele dag met mijn kind? Dat vond ik pas na een jaar een beetje leuk worden. Nu mijn dochter tien is, is het ronduit fantastisch. Dus tegen alle mede-niet-’gewoon’-babymoeders zeg ik: hou hoop! Als jouw mamadagen soms eindeloos duren heeft dat níets te maken met je ouderschapskwaliteiten noch met de liefde voor je kind.

Ik was en ben stapelgek op die van mij, een bijzonder geslaagd exemplaar. Maar weet je wat het is? Je kunt zo weinig met een baby. Al die leuke dingen die je voor je ziet bij het moederschap komen pas later. In de speeltuin kunnen ze – tot ze kunnen lopen – weinig meer dan zand eten. Even een ijsje halen? Die vinden ze pas ver na de babytijd lekker. En ik weet niet wat al die ouders met hun baby’s in de dierentuin doen, maar het duurde jaren voor mijn dochter de chimpansees een blik waardig keurde. Op Facebook kreeg ik nog de tip om boekjes te lezen, maar het is mij een raadsel hoe iemand een twee maanden oude baby voor boekjes weet te interesseren.

Dus wat doe je met die baby de hele dag? Lees Eva's hele verhaal in &C's julinummer 'Reis ver, duik diep, kom terug'. Het nummer kun je hier bestellen.