1. Trots
Op de dag dat je mini voor het eerst naar school gaat, neemt trots waarschijnlijk de overhand. Die ooit zo hulpeloze, kleine baby is nu een zelfstandig mensje dat een hele dag zonder ouders op school door gaat brengen. Wie het maar horen wil – en eigenlijk ook wie dat niet wil – vertel je dat je kind binnenkort z'n eerste schooldag heeft. En je weet ook nu al dat je je partner, moeder en buurvrouw op De Eerste Schooldag bestookt met kiekjes die je geschoten hebt toen je je koter achterliet. 

Lees ook: Wat doet de pandemie met onze mini's?

2. Verdriet
Hoe trots je op voorhand misschien was, zo verdrietig ben je als de dag aanbreekt dat je koter daadwerkelijk naar school gaat. Hoewel je kind weinig last lijkt te hebben van deze nieuwe omgeving, vloeien bij jou de tranen rijkelijk als je staat te zwaaien voor het raam. Je kind kijkt al niet meer naar je op of om, maar jij moet moeite doen om jezelf weer richting je fiets te slepen en je vlees en bloed achter te laten.

3. Angst
Je bent weer thuis, hebt een flink potje gejankt en staat alweer lekker nuchter in deze hele situatie. Maar dan breekt fase drie aan: angst. Want gaat je kind wel vrienden maken? Wat als-ie valt? Is de leerkracht wel goed genoeg? Er kan vrij weinig fout gaan, en dat weet je ook heus, maar toch ga je niet zo lekker op het idee dat iemand anders nu de verantwoordelijkheid heeft over jouw kiddo.

4. Gekwetst
Zeventien minuten voordat de schooldag is afgelopen, sta jij al op het schoolplein. Je begint al een echte moeke te worden. De minuten zijn voorbij gekropen en je bent blij dat je koter je straks gillend in de armen vliegt. Wat zal-ie blij zijn je weer te zien. Dacht je. Als je kind de deur uitloopt gunt-ie je geen blik waardig. Nope, je eigen kroost heeft je geen moment gemist vandaag. Ook al is dat een goed teken, je ego is behoorlijk eh, gekrenkt. Heb je daarvoor de hele dag met een brok in je keel en een veel te hoge hartslag rondgelopen? Lekker dan. 

Lees ook: Say what: op deze leeftijd lijk je het meest op je moeder

5. Opluchting
Nu je er eenmaal aan gewend bent dat je kind niet 24/7 om je heen hangt en je niet meer tot op het bot beledigd bent als je koter met een ander kindje wil spelen in plaats van met jou mee naar huis gaat, komt fase vijf om de hoek kijken: opluchting. Je kind vindt het leuk op school, jij en je partner zijn blij dat jullie kiddo niet meer 24/7 om jullie heen hangt: wat een win-winsituatie. Dat je hier ooit zoveel moeite mee had, niet te geloven. 

6. Paniek
Niks geen wenochtendjes meer, je kiddo gaat nu volle bak naar school: vijf dagen per week. En ja, dat zorgt voor paniek in de tent. Hoe zorg je er in hemelsnaam voor dat je kind en jij voor acht uur 's ochtends gedoucht, ontbeten en aangekleed op de fiets zitten inclusief tas met fruit en drinkbeker? Dat is behoorlijk andere koek dan je kind half aangekleed om kwart voor negen bij je moeder afleveren voordat jij aan het werk gaat. Nope, een relaxte ochtend ga je de komende acht jaar niet meer meemaken. Jammer joh.