'Hij neemt me bij de hand en als twee blije kinderen rennen we de heuvel af richting het strand. Na tien minuten liggen onze warme lichamen sissend in de koele zee. Ik heb nooit op een andere manier naar ­Ronald gekeken dan als mijn maatje, maar ik moet zeggen dat zijn lijf en zijn mannelijke kop me ineens doen stilstaan bij zijn schoonheid. Hij is ontwapenend en knap. Zijn golvende, donkerblonde haren, zijn lieve kuiltjes, zijn ietwat onzekere, maar standvastige blik, zijn lichtgrijze ogen. Het idee dat ik misschien seks met hem ga hebben, windt me onverwachts op. Ik dein mee op de golven, tot ik tegen een hard lijf bots. Ik open mijn ogen en zie de zeedruppels op zijn brede torso. O, hoe vaak heb ik daar niet huilend tegenaan geleund na de breuk met Thomas? Nooit heb ik eraan gedacht dat Ronald een potentiële bedpartner zou kunnen zijn. Mijn hemel, voor hetzelfde geld lig ik over een paar dagen naakt tegen hem aan.

'Hé dromer, waar ben je met je gedachten?'

'Ik... Ik... Sorry, ik was even…' Ronald spettert als een kwajongen water mijn kant op en voor we het weten grijpen we elkaar vast in een poging de ander kopje-onder te laten gaan.

'Haha, alsof je ooit gaat winnen. Schatje, toch.'

Mijn hoofd gaat onder water en gierend van het ­lachen kom ik weer omhoog. Ronald kijkt me schaterlachend aan, maar dan verstilt zijn blik.

Lees ook: Oeps: 5x de gênantste verhalen over wat jullie meemaakten op vakantie

'Wat is er?'

'Niks.'

'Je kijkt raar. Vertel.'

'Nee, niks. Kom, we gaan. De anderen zullen nu wel wakker zijn.'

Er volgt een ongemakkelijke stilte en met natte haren voegen we ons weer bij de groep.

Joyce en Jacq liggen als twee godinnen op de strandstoelen op het dakterras, terwijl de drie mannen het ontbijt aan het klaarmaken zijn.

'Ha, daar zijn jullie. Luister, we zitten na te denken over vanavond.'

Lees ook: Nu is het jouw beurt: waarom je best wat egoïstischer mag zijn in bed

Frank staat met zijn jolige ananaszwembroek in een grote pan met roereieren te scheppen. Geen idee hoe hij het voor elkaar krijgt zulk nieuws zo nonchalant te brengen. Alsof het niks is.

'Vanavond?'

Ronald en ik kijken elkaar aan.

'Ja, beter nu dan aan het einde, toch? Je weet maar nooit, haha. Misschien bevalt het zo goed dat we het niet bij één keer laten.'

De rest heeft het er duidelijk al over gehad toen wij nietsvermoedend in de zee lagen te dobberen, want de hele groep kijkt ons met een stoute lach aan.

'Zwijgen is toestemmen, toch? Geregeld dan.''

Benieuwd of Vicky echt gaat deelnemen aan de orgie en wil je de rest van het verhaal lezen? Je koopt Het fijne, foute zomerboek in &C Webshop of lees het verhaal op Blendle.