Ik was twaalf jaar toen ik 300 gulden in mijn handen kreeg. 'Alsjeblieft, Awura,' zei mijn vader, 'dit is je verjaardagscadeau, van mij naar jou.' Ik wierp een blik op de briefjes en dankte mijn vader zo'n honderd keer. Hij sprak mij vroeger vaak liefkozend aan met 'geldwolf'. Niet omdat ik een hebzuchtig kind was, maar omdat ik hem altijd om geld vroeg. 1 gulden, 25 cent, een tientje. Het ging mij niet om het bedrag, maar om de high van het shoppen. En dus liep ik één dag na mijn verjaardag de deur uit met een honderdje op zak. De adrenaline in mijn lichaam duwde mij in de richting van de supermarkt, naar de gangpaden met frisdrank, snoep en chips en gelijk door naar de kassa. Na anderhalve maand was mijn geld op. Ik was terug bij af. Geen dagelijkse snacks meer voor mezelf en mijn vrienden, maar 'rondkomen' van een paar gulden per week.

Lees ook: Wat moet je nou met háár: wat als je omgeving je liefde niks vindt?

Afdingtechnieken
Twintig jaar na mijn eerste grote gat-in-mijn-hand-ervaring drijft de high van het uitgeven van geld mij nog steeds. Het ding is: ik zie geld graag rollen. Door de jaren heen heb ik een hele rits aan technieken geprobeerd om dat te beperken. Zoals mijn pinpas thuislaten (effectief tot de lancering van Apple Pay), mijn geld overmaken naar mijn spaarrekening (ineffectief, want ik boekte het met een paar klikken terug naar mijn betaalrekening om alwéér een blazerjurk te kopen) en alleen shoppen tijdens de sale (ineffectief, dan kocht ik namelijk bijna de volledige webshop leeg, 'want in de sale'). Mijn relatie met geld heeft wortels die nogal diep de aarde in lopen. Een belangrijke stap om die wortels te ontrafelen is om (eindelijk) op de sofa te gaan liggen bij een psycholoog. In de tussentijd hou ik mij bezig met babysteps. De inspiratie voor een nieuwe stap kreeg ik tijdens de talkshow die ik onlangs produceerde in samenwerking met een bank. Tijdens een van die gesprekken sprak ik met mijn co-hosts over onderhandelen, en zoomden we in op het onderwerp afdingen. Met verbazing luisterde ik naar de verhalen van co-host Els Danquah. Ze vertelde hoe haar moeder in het dagelijks leven afdingtechnieken gebruikt en door die technieken de appels waar ik 4 euro voor betaal, voor 2 euro of minder in haar boodschappentas plaatst.

Keiharde deal
Eén zinnetje van Danquah over afdingen bleef door mijn hoofd spoken: 'Gewoon vriendelijk blijven.' Dit kan ik. Met mijn vriendelijke energie loop ik in de richting van de lokale fietstoko. De eigenaar geniet buiten van het zonnetje. 'Goeiemiddag! Oh, ik heb niet gereserveerd, excuses. Kan ik toch de winkel binnenlopen?' Ze glimlacht niet, maar knikt ja en zegt: 'Mijn man is binnen.' Daarna wendt ze zich opnieuw tot de zon. Deze neutrale energie was niet de reactie waar ik op hoopte. Desondanks loop ik de fietsenwinkel in. Ik start een kletspraatje met haar man over de fietsen op de website en doe een paar testritjes. Het is een gezellig gesprek, maar ik ben vooral bezig met wat ik eigenlijk zou willen roepen, namelijk: '150 euro en geen cent meer!' In werkelijkheid zeg ik nederig: 'Welk type sloten heeft u allemaal te koop, meneer?' Ik heb geen idee op welk moment ik de man zou kunnen vragen om korting. Is vragen überhaupt een manier om een vriendenprijsje te fiksen? Is dit aanbod van 199 euro op zich al een vriendenprijs? Deze vragen spoken door mijn hoofd terwijl de verkoper de functies van de verschillende sloten uitlegt. Ik loop de winkel uit met mijn nieuwe fiets. Bij de kassa heb ik de volle 199 euro afgetikt voor de fiets en nog zo'n 30 euro voor een slot. Het resultaat van mijn vriendelijkheid? Ik heb geen idee. De techniek van het uitknijpen van een bedrag tot de laagst mogelijke prijs heb ik overduidelijk nog niet in de vingers. Ik wil de kunst van het afdingen leren, zodat het de volgende keer niet bij oppervlakkige kletspraat blijft, maar het gesprek leidt tot een keiharde deal.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Ik zal nooit voor dag en dauw gaan hardlopen'

Pinterest-paleis
De eerste die ik spreek is Diana Hoilu Fradique (26). Zij is doelbewust bezig met haar uitgaven en creatief in het managen van haar geldzaken. Sinds vorig jaar woont zij samen met haar vriend en voor de inrichting van hun huis sleepte zij de ene na de andere Marktplaatsdeal binnen om hun huis om te toveren tot een Pinterest-paleis. Het laminaat, de vaatwasser en de inductiekookplaat die de vorige bewoner haar voor duizend euro aanbood, harkte zij binnen voor een prikkie: slechts 600 euro. En dit terwijl de kookplaat alleen al een nieuwprijs van 500 euro had. Hoilu Fradique gebruikte hiervoor de kracht van afstand. Toen zij een tegenbod opperde en de ex-bewoner dit weigerde, zei ze: 'Oké, geen deal dan.' De wederpartij voelde de deal uit zijn vingers glippen en liet met zijn kom-alsjeblieft-terug-bod zien dat de hoogte van het bedrag eigenlijk niet heel belangrijk voor hem was. En dat hij al helemaal geen zin had om al die spullen alsnog op Marktplaats te zetten. Ook budgetcoach Danitia Brewster (36) van Budget met Danie gebruikt de afstandtechniek als middel. 'Door weg te lopen wordt duidelijk hoe belangrijk de verkoop voor de verkoper is,' zegt Brewster. Ze is een expert op het gebied van budgetteren, en heeft ook de kunst van het afdingen onder de knie: 'Een van mijn grootste afdingprestaties is de koop van onze auto. De verkoper bood de auto online voor bijna 4.000 euro aan. Mijn partner, een monteur en ik spraken met de verkoper af de auto te bezichtigen. En mede dankzij de expertise van die monteur over de conditie van de auto betaalden we slechts 3.250 euro.'

Benieuwd naar nog meer tips voor afdingen? Je leest het in &C's juninummer 'Lekker sportief' dat nu in de winkels ligt. Je kunt 'm ook hier bestellen.